L I S A BLOEM.
o n l i n e
 

De verdieping

 Tja, als ik zover ben gekomen, dan zou ik Lisa niet zijn of ik moet er nog een serieuze draai aan geven. Ik hoor zoveel in deze serie, allemaal uitspraken die stoelen op een levensovertuiging of visie. Die zetten mij aan het denken. Jou ook?


  • “Ik wil weten waar ik aan toe ben en ik wil weten of hij er echt voor gaat. Ik ga echt niet investeren in iemand als het nergens toe leidt.”
    Is dat zo, moet je vooraf weten of het de moeite loont om te investeren? Moet alles ergens toe leiden? Kunnen ervaringen ook zinvol zijn als ze niet (direct) tot iets leiden?
  • “Ik wil weten hoe zij erin staat. Ik ga niet investeren als zij er niet voor open staat. Anders maak ik het alleen maar moeilijker voor mezelf. “
    Ik vind het bijzonder; je pas openstellen als de ander duidelijk laat merken dat die openstaat voor jou. Op die manier wordt het erg lastig om elkaar te leren kennen, je draait als het ware om de ander heen, je maakt je afhankelijk van de ander en voor mij neigt dit naar ‘tactiek’ en ‘strategie’. Wat vind jij?
  • Als een deelnemer ‘aan de vrouw is geraakt’ en er daardoor iemand met vertrekken: Ik ben blij dat hij het geluk gevonden heeft.
    Wat vind jij? Zit geluk in een relatie?  Als je een  relatie hebt, ben je dan automatisch gelukkig? Of gelukkiger dan wanneer je single bent? Wat maakt dat dat zo is, of niet?
  • Ik vind hem heel erg leuk, maar ik ben niet verliefd. (Debbie, seizoen 3).
    Moet je verliefd zijn? Bestaat er liefde zonder verliefdheid? Gaat verliefdheid (altijd) over in liefde? Verandert liefde en verliefdheid met de jaren? Wat vind jij?
  • Hou haar vast he?
    Als je verliefd bent of liefde voelt, moet je elkaar dan vasthouden? Letterlijk en figuurlijk?
  • Ik dacht, omdat ik 76 ben, dat ik alles wel wist. Maar ik heb hier wel heel veel van geleerd. (Seizoen 2)
    Hoe ouder hoe wijzer? Of toch niet? En ben je ooit uitgeleerd?
  • Soms heeft een BB eigenaar (liefdes)verdriet omdat er iemand vertrekt. Als hij dat laat merken aan de enig overgebleven kandidaat zegt zij dat ze het heel kwetsend vindt dat hij zich zo voelt. (Seizoen 2).
    Mag je rouwen tijdens zo’n programma? Of in het leven? Je kent vooraf het concept van het programma  en afscheid nemen hoort erbij. Dat het erbij hoort wil niet zeggen dat het niet pijn doet. Mag je daar dan de tijd voor nemen of moet je meteen door, the show must go on?
  • BB is een reality show, het is een werkelijkheidsvertoning. We gaan er vanuit dat we de werkelijkheid zien, maar de vertoning is gekozen door de productie, er wordt een verhaallijn belicht en andere lijnen worden niet vertoond. Martijn in seizoen 2 kreeg opdracht om te dansen met zijn  dames en zijn ouders trouwens, maar dat was niet conform de werkelijkheid. Hij danst wel, maar niet zo demonstratief en gepland op klaarlichte dag. Een stukje van zijn werkelijkheid wordt zo uitvergroot en  is daarmee eigenlijk niet meer ‘waar’. Ook een voorbeeld: Diezelfde Martijn was verliefd geworden en wilde de laatste dame afbellen. Dat mocht niet van de crew; hij moest haar laten komen en het arme kind moest zich op tv laten afwijzen en binnen het uur weer in een taxi vertrekken.
    Wat vind jij, mag alles voor de kijkcijfers? Vind jij BB een weergave van de werkelijkheid of is het een show? Zijn de makers gehouden aan ethische overwegingen of moeten ze juist meer arrangeren om de kijkers te boeien?
  • De deelnemers hanteren afvink lijstjes; op voorhand wordt bedacht wat je zoekt in een geliefde en op basis van die criteria beoordeel je de inzendingen en dames of heren die naar je toe komen. Heel vaak blijkt echter dat ook  als alle vakjes aangekruist zijn en iemand op papier de juiste kandidaat is, het toch niet matcht. En vice versa natuurlijk!
    Wat vind jij; moet je van te voren een lijstje samenstellen? En werkt dat? Waarom wel, waarom niet?
  • Vanuit de media is er veel kritiek op de deelnemers, iedere podcast, roddelrubriek, tijdschrift vindt er het zijne of hare van. Deelnemers zouden meer afspraakjes moeten regelen, zich meer in moeten zetten en niet alleen maar moeten klussen in het programma. Het is niet leuk om naar te kijken of het is sneu voor de dames en heren die kilometers hebben gereisd om hun droomman of vrouw te ontmoeten?
    Moeten de deelnemers dat volgens jou? Ze doen mee aan dit programma en dat betekent dat ze de lasten moeten dragen evenals de lusten, zoals gezegd wordt? En  betekent het dat de deelnemers altijd aan moeten staan en hun BB even met rust moeten laten?

 


Het concept

Ik was het alweer vergeten, ik snapte eerst ook niets van dit programma! Toen ik vandaag een vriendin uitlegde hoe het zat bedacht ik me dat het handig is om dat ook hier even uit te leggen  ;-).
De BB eigenaren, woonachtig  in het buitenland, doen een oproep aan de kijkers, ze stellen zich voor en vertellen wat voor soort vrouw of man ze zoeken. De single kijkers reageren massaal en stellen zich op hun beurt in een filmpje van maximaal 2 minuten aan de BB eigenaar voor. De BB eigenaar kiest samen met een  vriend of familielid naar keuze een aantal gegadigden  uit om in de periode van opnames naar de BB toe te komen. Het aantal geselecteerde kandidaten verschilt per BB eigenaar. De BB eigenaar weet vervolgens welke kandidaten er komen, maar weet niet wanneer en in welke volgorde. De opnames starten, de BB eigenaren worden gevolgd en de productie regelt achter de schermen dat de kandidaten op het juiste moment, bij de juiste BB terechtkomen. Vanaf het moment dat een kandidaat arriveert is het aan de BB eigenaar en de kandidaat zelf om te blijven of te vertrekken. Het kan zijn dat er in de periode van opnames meerdere kandidaten tegelijkertijd in de BB verblijven. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Boer zoekt Vrouw zijn in dit programma geen vastgestelde keuzemomenten of spelregels ten aanzien van het aantal kandidaten wat nog in de ‘race’ is. De camera legt vast wat er op de BB gebeurt in de periode dat de kandidaten er zijn, arriveren en vertrekken. Er worden situaties gefilmd en de kandidaten leveren in 1 op 1 gesprekjes commentaar op die situaties en vertellen over wat zij vinden en voelen. De vragen die leiden tot dit soort gesprekjes worden niet gefilmd, maar de vragen worden wel gesteld, er is sturing op de thema’s die besproken worden. Een voice-over praat de verschillende fragmenten aan elkaar en zet de toon.
Aan het einde van een seizoen wordt de balans opgemaakt, welke BB eigenaren hebben de liefde gevonden? Aan het begin van het seizoen worden de BB eigenaren van vorig seizoen in  kaart gebracht;  welke koppels hebben het echte leven overleefd?


De  hoofdrolspelers van het drama  B&B vol liefde




BB vol taal......fouten

Het lijkt mij een goed idee dat alle B&B eigenaren en hun harem vooraf een paar lessen Nederlands volgen. Wie weet kan Petri een bijverdienste en tijdvulling gebruiken als haar gedroomde man uitblijft? Tot het zover is, is het genieten van alle verhaspelde uitspraken! Ik heb een beetje spijt dat ik niet meteen meegeschreven heb……..

- als man zijnde ben je toch een beetje degene die het voortouw moet dragen.  (Bram)

- Joy heeft veel gerezen. (Joy)
- Hij heeft een kamer helemaal klaar voor gebruik gemaakt. De kamer is operatief. (Joy)
- De hond moet bijna bevallen. Dat is geen enkel probleem. Hij heeft namelijk al eerder een hond bij een bevalling begeleden. (Joy).

Met dank aan Korina!  

Vul gerust aan als jij wel meegeschreven hebt of een fantastisch geheugen hebt!

lisabloemrijk@gmail.com


En dan nog iets......

Het lijkt alsof de industrie om BB heen, groter is dan BB zelf! Ja, natuurlijk, ik maak me er zelf ook schuldig aan (zonder winstoogmerk overigens), maar de podcasts vliegen me om de oren. Zonder de goede bedoelingen of de creatieve gaven  van die podcastmakers teniet te doen; het lijkt wel woordje-doorfluisteren. Boute veronderstellingen worden voor waar aangenomen en dat is dan vertrekpunt voor een programma. Het zal ongetwijfeld een onvermijdelijk bijverschijnsel zijn bij dit soort reality shows, en de BB eigenaren en de kandidaten  hebben er voor gekozen, maar eerlijk is het naar mijn mening niet.
Om maar eens een voorbeeld te noemen; Leendert krijgt er ongenadig van langs in twee verschillende podcasts. Beide gaan uit van de veronderstelling dat Leendert in zijn  hoedanigheid van ‘Geile Geert’ (zie: boer zoekt vrouw onder de G van Geert, of geil ;-) ), zijn afwijzing omzet in het wegsturen van Thalia.  Tja, dat is maar een veronderstelling en je geeft daarmee een stukje informatie wat door de productie flink is belicht, meer waarde dan het wellicht had? Hoe ik erover denk heb je kunnen lezen, maar het programma van 30 minuten besteedt minstens een derde van de zendtijd aan deze wilde gok! Leendert zou pikstraf hebben gekregen, het hele dorp hebben afgewerkt en jaloerse Thalia zou overal en nergens opduiken, al dan niet in vermomming, of als look-like, en zo roddelend, ja, dan kun je wel een podcast maken. En oh ja, zijn BB is vies en ouderwets. Wat dan weer niet strookt met een andere podcast, waar ze iemand aan de lijn hadden die nét bij Leendert vandaan kwam. En zeer positief was over dat bezoek, ook over de BB. Het helpt mij ook relativeren; ook ik werd door de gepresenteerde (en dus subjectieve) beelden op het verkeerde been gezet en had geen hoge pet op van zijn BB. Door de informant in de podcast ben ik niet perse overtuigd van het tegendeel, maar ik ben wel met beide benen op de grond gezet. Neem niets voor waar aan! Zorg zelf voor informatie en beoordeel het met je eigen blik. Die is dan ook subjectief, maar ik ben dan in ieder geval geen schaap wat willoos volgt als er eentje over de dam is gegaan.
Ik zet nog even door, ik wil de podcast afluist eren, om met mijn lieve vriendin mee te kunnen praten, maar nee, mijn kopje thee is dit niet.


Aantekeningen blogs


Joy

Algemeen
Het ziet er allemaal wat houtje touwtje uit, het is net niet af. Je maakt mij niet wijs dat berggeit Joy dit programma nodig heeft, waarschijnlijk dat hij als ondernemer de mogelijkheden ziet. Hij bestempelt zichzelf als ambitieus dus past in het profiel. En gelukkig heeft Joy zijn  looks, zo komen de vrouwen als vliegen op de honing af. Looks zijn leuk, maar niet teveel, de dame moet vooral zelf niet teveel met haar looks bezig zijn. Zo te zien heeft J twee criteria, knap en zweverig. Scoor je op die beide schalen hoog dan heb je bij Joy een goede kans.

Aflevering 1
Joy beseft zich dat hij de looks heeft, maar ja, ga zelf maar eens vijf jaar op de berg zitten. De vrouwen komen in de vijf jaar dat Joy op de berg staat niet zomaar langs, daarvoor moet je je eerst aanmelden bij een tv programma. Joy hoopt op een goede match, hij is de laatste jaren alleen bezig geweest met zijn eigen creatie en hoopt dat nu te kunnen delen.
Aflevering 6
Daaromheen  is er toch wel mega cashflow en daar ben ik mee bezig, Zoe houdt zich daar niet mee bezig blijkbaar. Er is geen vonk, laat ik maar zeggen, niet voor long-term. Eva is wat realistischer dan haar broer en adviseert hem zich open te stelen en het tijd te geven, de vonk hoeft niet meteen over te springen. Joy zelf denkt dat hij toch wel eerder Zoe naar huis stuurt dan Babette, het klank ijsbad is waarschijnlijk beter bevallen dan de belangstelling en sociale vaardigheden van Zoe.
Aflevering 15
Joy lijkt gecharmeerd van zijn favoriet, Esra is gearriveerd. Joy komt toevallig net aangereden als zij zoekt naar de ingang en de heer des huizes. Overblijver Babette heef hij bij de vrouwencirkel van de buren gedumpt. Babette is hem daar overigens dankbaar voor, ze komt zichtbaar opgetogen en vol nieuwe energie terug. Het is te hopen dat het haar ook nieuwe inzichten geeft. Ondanks haar eigen zweverige inslag en gekozen beroep bekruipt mij het gevoel dat Babette veel te goed is voor ruggengraatloze Joy. Het is duidelijk dat deze bundel no-joy zijn zaakjes strategisch aanpakt, de beste meiden moeten nog komen en te snel een keuze maken zou zijn kansen wel erg beperken, een duidelijk geval van FOMO.

Aflevering 20

Joy  beleeft weinig joy aan nieuwkomer Esra, in ieder geval niet zoveel als hij vooraf had gehoopt. Gelukkig is daar de hond als afleiding, tijdens de bevalling van  het beest zit Joy er met kop en oren bij en zucht, kreunt en zweet alsof hij zelf bevalt! Of het hoekje de hond echt helpt, dat valt te betwijfelen, maar als mede-lijder is het vast erg prettig. Opgetogen als het kind wat Joy nog is vangt hij een van de kleine pups op en maant de hond zenuwachtig zijn ding te doen en gebaart zenuwachtig met zijn hand. De hond zal de aansporing niet nodig gehad hebben, maar het is toch aardig. Het eten wat tussen de bedrijven door geserveerd wordt door de dames, je moet toch wat hand en spandiensten verrichten, zoiets als de helpende hand van een vrouw bij haar klussende man, maar dan net een beetje anders, smaakt er niet minder om. Zelfs als de bevallingssappen angstig dichtbij het eten komt, en zouden die handen wel gewassen zijn? Handen wassen, plassen, we gaan eten, Joy! Je hebt er eigenlijk een moederende moeder bij nodig bij dit soort taferelen.
Esra doet beter haar best dan Joy,  ze overhandigt hem een zelfgemaakt cadeau (waar hij echt blij mee lijkt te zijn) en ze neemt Joy mee uit eten naar een tapas restaurant en toont interesse. Joy beoordeelt het als matig; als ze iets zegt wat hem niet aanstaat dan straft hij dat af met een hard oordeel, zegt ze iets wat hem aanstaat dan is het niet van haar, dan zegt ze het om hem te plezieren. Tja, zo is het nooit goed.
Het vergroot de kansen voor oudgediende Babette, of is zij niet meer zo van Joy gediend? Ik voel me een beetje ‘mixed feelings’, zegt ze in haar een op eentje. Het lijkt me een goed idee om alle kandidaten van BB vooraf een cursus nederlands aan te bieden, maar voor Babette dan maar een kleine priveles; je hebt mixed feelings, als het perse nodig is om het in het Engels te zeggen, maar beter is; je hebt gemengde gevoelens. Steeds vaker kiest Babette voor stilte en in haar commentaar vraagt ze zich meer en meer af of Joy wel echt toe is aan een verbinding. Joy zelf trekt meer naar Babette toe, een niet passende vrouw heeft dat effect. Hij is de enige niet, het is een thema dit seizoen. Walter trekt meer naar Ingrid als kwebbelkous Corine arriveert en Debbie waardeert Paul steeds meer door de komst van de andere kandidaten. Ach ja, soms is het gewoon een kwestie van vergelijken en van een aantal kwaden het beste kiezen. Zo niet Joy, die kiest pas als hij alle dames heeft gezien.

Aflevering 21 t/m 25
Ik  heb het gevoel dat er in deze week niets van belang op de berg Vreugde gebeurt. De beelden zijn ronduit saai. Babette blijft twijfelen en ook Esra begint zich ongemakkelijk te voelen. Wanneer op een dag twee verse kandidaten arriveren, met overduidelijk Dani als Joy’s persoonlijke favoriet, is de maat dan ook vol. Ik vraag me af hoe dit werkt, als de BB eigenaren het einde van de stroom aan dames of heren naderen, wordt het menens. Als de voorgaande kandidaten het niet waren, dat moet dit hem of haar wel zijn, toch? Ervaringen uit seizoen twee leren dat de dames of heren die vanaf het eerste uur meedoen en aanwezig zijn meestal geen blijvertjes zijn en meestal ‘slechts’ vrienden zijn (Petra en Simone uit seizoen 2). Alhoewel vrienden zijn soms het beste deel is, als je het mij vraagt. Ik bedoel maar; dit hele programma is erop gestoeld dat je een grote liefde vindt en die liefde is de vervulling van al je wensen. Als je die hebt dan kun je je geluk niet meer op. Maar goed, als er iets duidelijk is dan is het wel dat de liefde weerbarstig is, iemand kan in theorie een passende partner zijn, maar in de praktijk reageren de deelnemers totaal anders. Joy reageert in dit geval voorspelbaar met een bepaald lichaamsdeel, hij kan vanaf het eerste moment zijn ogen niet van Dani afhouden en biedt haar meteen een fallus-symbool aan. Ze merken het alledrie en de sfeer wordt er een beetje ongemakkelijk van. Als de drie bij het huis arriveren zijn de kaarten geschud, de wielen van het lot zetten zich in beweging en voorspellen een nog saaier dan saai einde op de berg van Vreugde.

Aflevering 26 t/m 30
Joy  stelt zich aan met de twee nieuw aangekomen dames. Esra en Babette voelen de bui hangen, ze voelen bij zichzelf (ja bij wie anders?) Dat dit niet gaat werken en kiezen, in nagenoeg dezelfde bewoordingen, voor zichzelf. Ze verdwijnen van het toneel met natuurlijk een warme knuffel, want dat hoort bij spirituele mensen en Babette voegt daar nog een gedicht aan toe.
Gelukkig, die zijn  weg, zou ik zeggen, deze dames verdienen een waardiger man dan Joy kan zijn. Veel interactie met de nieuwe dames zien we niet. Volgens Babette en Esra zijn ze er al een paar dagen,  er is een nieuwe dynamiek ontstaan, dus die interactie is door de productie niet in beeld gebracht.  Er valt ook niet veel over te zeggen, de ontknoping van het raadsel van de dame in Joy’s bed is teleurstellend. Het is duidelijk dat Elise die dame niet is, de geringde Dani is de schone dame om wie het gaat. Het zal nog even puzzelen worden, hoewel Joy zijn aanstaande vaderschap opschortte van 27 naar 30 jaar, lijkt Dani daarover nog te twijfelen, en over de scholing van de kinderen  is ze helemaal duidelijk; mijn kinderen gaan gewoon naar school, niet naar een commune zoals Joy wil. Over zijn wens dat de vrouw hem iedere dag een warm welkom moet bereiden als hij als heer des huizes thuiskomt, daar laat ze zich niet over uit. Dani heeft later, als het pleit beslecht is, geen reserves meer als Joy het onderwerp commune en scholing opnieuw aanstipt, ‘nice’, is haar stralende reactie.
Elise functioneert als aangever, ze stelt de vragen, doet haar best bij Joy in het gevlei te komen, maar het doek is al gevallen; Joy kiest voor Dani. Wellicht is het enige wat het nog spannend kan maken de vraag of Dani ook structureel voor Joy kiest? Het bed delen is het makkelijkste deel van een relatie, in ieder geval in de eerste maanden, maar wat  gebeurt er daarna?
Wat gezellig zeggen de dames, terwijl Joy op de ongemakkelijke krappe houten bank tussen de dames in gaat zitten en ze de te hete soep op schoot houden om te eten. Met geen  mogelijkheid kan dit tafereel echt gezellig zijn.
Wanneer Joy zijn keuze daadwerkelijk gemaakt heeft blijkt Dani zich reuze gevleid te voelen, haar bedenkingen zijn als sneeuw voor de zon verdwenen en als dan ook nog Elise op elegante wijze uit het zicht van de camera’s, maar niet van de berg, verdwijnt, zien we twee verliefde pubers die zich als volwassenen proberen te gedragen. Joy, man van de wereld die hij pretendeert te zijn, is een onmondig jochie, de jeugdpuistjes nog op zijn gelaat.
De energie was heel hoog, na de picknick,  daarna heeft Joy Dani gezegd dat hij de laatste dagen alleen met haar door wil brengen. De dag erna is de energie blijkbaar laag, ze zitten uitgeblust en niet als het toonbeeld van vreugde op de oude gore bank. Joy draagt z’n overhemd zoals gewoonlijk open tot aan zijn kruis, aan z’n sieraden, ik bedoel de ketting, aantrekken is hij blijkbaar nog niet toegekomen vanochtend,  het liefdeskoppel zit er passief en ongeïnspireerd bij, de vibe is zeker van de berg gedonderd.
Elise makt een onwijs leuke en stabiele indruk, joy had beter moeten weten, maar gelukkig voor Elise kan zij zichzelf redden. Terwijl ze Joy en Dani  ruimte biedt heeft zij ruimte voor haar eigen liefdesleven. Het klikt met een van de vrienden van Joy die ook te pas en te onpas op de berg opduikt, wel heel erg goed. Joy  biedt genereus een woning aan en zo vertrekt Elise niet naar huis maar naar een paar honderd meter verderop om hier haar eigen klik te onderzoeken. Wellicht is ze zo veel beter af, ontsnapt aan Joy en een wellicht betere man die de moeite van het kennen waard is.
Joy en Dani beginnen meteen aan het nieuwe pad wat relatie heet en vooral betrekking heeft op elkaar naar elkaars wens kneden. Dani is styliste en houdt van een meer urban style, in een winkel mag ze kleding voor Joy kiezen. Ze vindt  het leuk dat hij het baggy outfitje ook echt koopt, dan moet hij me wel leuk vinden, anders doe je zoiets niet, concludeert ze. Joy op zijn beurt geeft Dani een boekje zodat ze op zijn pad mee kan komen; ze mag/moet iedere dag opschrijven waar ze ‘joy’ aan beleefd, (eigenlijk zegt ie waar ze dankbaar voor is, maar dit klinkt wat beter). Dani reageert allesbehalve spiritueel ‘oh waarom ben je toch zo schattig’, kirt ze opgewonden. ‘Wat ben je toch een  schattebout, thanks, lief. Nou ik wilde eraan beginnen een vriendin van mij die doet altijd’. Ja, zegt Joy, ‘ik doe het ook iedere dag, het werkt’.
Joy heeft al een voorschot op zijn dankbaarheid genomen, hij heeft opgeschreven dat hij dankbaar is voor dit hele proces en dat hij deze kriebels heeft kunnen vinden.
Zoals hij het vertelt heb ik een visioen van een vooral kronkelend pad de Mount Joy op (niet af!), waarbij Joy, met het kruis in zijn oor, via de verschillende kruiswegstaties aan het einde de verlossende kriebels krijgt.
Al die tijd is  J op zoek geweest naar iemand die zijn journey zou kunnen invoegen, die dat pad al had gelopen en die zijn spirituele levensweg zou kunnen volgen, hij eindigt met iemand uit een hele nuchtere familie, die bekend staat als een botte boer en die totaal niet zweverig is, en Joy wel als zweverig ziet. Maar wel mooi hoor, om er zo mee bezig te zijn, zegt Dani.
Ach uiteindelijk komt ook Joys pad maar op een ding uit, op een bepaald moment dan gaan alle lijstjes aan de kant en ga je voor de bijl voor een mooi koppie en goed lijf en een leuk kleedje eromheen. Nou ja, zonder is nog beter, want dan  wil ‘ie wel trouwen! Weten we al uit de voorproefjes. Dani vraagt Joy hoe hij de toekomst voor zich ziet ze lacht er veelbetekenend bij en vraagt naar mijn mening naar een bekende weg. Maar joy zou joy niet zijn als niet Dani in zijn antwoord de boventoon voert, maar Joy.
“Ik  zie Mount joy, met alle Unique stays, met alle retreates,  community permacultuur, honden centrum, soort van school ook,  een eigen school maken voor kinderen om de volgende generatie te educaten, een mooie vrouw aan mijn zijde, mooie kindjes erbij, in een camper van hier naar Bali. Trots kijkt hij naar dani voor een goedkeurende reactie. Dan heb je de fysiek busisness die gewoon runt, in een tijdsbestek van….. vraag D, vijf jaar, zegt J beslist.
Dani zelf: mijn eigen onderneming die wil ik nog meer uitbreiden, dus ik hoop dat dat nog meer wordt.  Maar ik wil niet vastzitten aan een land. Dus eigenlijk wat jij ook hebt. En een man aan mijn zij. Geen idee wie….samen gewoon lekker creatief zijn, leuke dingen doen en veel reizen. Kindjes someday. We liggen best wel in lijn met elkaar vind ik. “
Nou, het klinkt erg volwassen en doordacht, ik heb er een woordenboek bij nodig en dan nog kom ik er niet uit wat deze twee kinderen allemaal bekokstoven, maar zelf zullen ze het wel weten.

Aflevering 33

Wat ze in ieder geval weten is dat ze verliefd zijn. Joy, die voor het oog van de camera’s schijnbaar alleen in zijn bed heeft geslapen, vertelt zijn plannen voor die dag. Een motortochtje, varen in zijn opblaasbare kano, sushi eten op een picknickkleed voor de camper op een parkeerplaats en slapen in diezelfde camper. Hij heeft de hulp van zijn vazallen nodig, alleen had hij dit nooit kunnen organiseren. Dani neemt alle ervaringen gretig tot zich en vind alles schattig. Ze kan niet hoger kirren dan ze doet. Dani voelt zich gevleid, dit is het romantischste wat haar ooit overkomen is en wil van  Joy weten of hij dit soort dingen altijd doet. (Wat maakt het uit, denk ik dan, als hij dit altijd doet heeft hij goed kunnen oefenen en nu doet hij dit voor jou, dus geniet ervan). Joy denkt na en zegt gladjes ‘alleen als iemand heel leuk vindt’ om dan ‘serieus’ door te gaan met  ‘nee, niet zo vaak nee, dat is zeker tien jaar geleden’. Ik lach me buikpijn; onze-lieve-heer-van-de-berg is 26 lentes jong….. tien jaar geleden was hij 16! Op het gebied van de liefde en romantische gebaren het equivalent van  in de luiers rondlopen……..
Eén moment blikt ze ernstig in de camera en op dat moment is haar eigen ondernemerschap geloofwaardig, dan benoemt ze dat er ook verschillen zijn tussen haar en Joy, dat de toekomst moet leren of deze te overbruggen  zijn. Ik haal opgelucht adem, liefde maakt nog niet helemaal blind. Eén overeenkomst hebben ze in  ieder geval wel; beiden zien er geen kwaad in om weliswaar met helm, maar zonder beschermende motorkleding (zelfs geen handschoenen) te gaan toeren.

Aflevering 34

Joy is in grote stappen klaar, Dani wordt op het afsluitende feest (vrouw of geen vrouw in het verschiet, als er reden is om spiritueel te vieren dan moet je op de berg Vreugde zijn) voorgesteld aan moeders, die haar zegen geeft. Wat goed is voor Joy, is goed voor haar. De rest van de zendtijd is gewauwel, ik verspil er mijn energie niet aan.

Marian

Algemeen
Youp look-alike- valt al tijdens de filmpjes op. Marian hoopt dat de mannen ook echt voor haar komen, en niet alleen een vakantie komen vieren.
Aflevering 1
Olof, de scheepswerktuigkundige, arriveert als eerste in Villa Surga. Marian valt duidelijk bij hem in de smaak maar Eduardo de huisvriend duidelijk niet. Olof weet niet wat hij ervan moet denken, hoe hij met haar omgaat, wat moet ik ervan denken. Het is wel een beetje een stoorzender.. Gelukkig heeft Marian het goed voor elkaar, daar is volgens Olof niks mis mee. Marian spreekt zich meteen warm uit, superaardige man, ja zeker. Om in de huidige vaktermen te blijven, meteen in de Friends-zone!
Aflevering 7
“Even tussen twee haakjes” zegt Olof tegen Jan-Youp, jij hebt het altijd over concurrenten. Nee, zegt Youp stellig, concullega’s, als echte mannen onder elkaar beklinken ze de zaak tussen mannen met een handdruk die meer op een handdrukwedstrijd lijkt. Waarna Jan zijn verhaal bij Marian gaat doen die niet noemenswaardig reageert. De productie plakt er een commentaar aan vast waarin Marian zegt dat ze het erg leuk vindt met Jan maar ze geen liefdesklik voelt. Eigenlijk moet er een eind aan komen, maar het is zo gezellig.
Aflevering 15
Marian heeft de knoop doorgehakt en YOUP-alike naar huis gestuurd, met de staart tussen zijn benen, een breukje in zijn ziel en de belofte van winkelen in Amsterdam pakt de man zijn biezen. Olof blijft lekker in de machinekamer slapen, daar is hij nu net gewend en eigenlijk moet hij van de luxe bedden van Marian niet veel hebben. Veel te zacht naar zijn smaak. Zijn nieuwe rivaal E heeft er geen last van, deze nuchtere en sociale man kan een kanshebber zijn. De kans dat Olof het hart van Marian nog in vuur en vlam kan zetten lijkt mij nihil. Als dat vonkje er was geweest dan had het inmiddels op z’n minst moeten smeulen. Nee, Olof is definitief tot vriend gebombardeerd en is prettig, en vooral handig, gezelschap.

Aflevering 20
Marian stelt haar mannen op de proef en stelt een shoppingtour voor. Vastberaden stapt ze voort in haar witte pak waarin ze wat plomp overkomt. De discobal schoenen die ze uitzoekt moeten haar leven completeren en zakelijk instrueert ze de verkoopster, betalen doet ze later wel. Olof is galant en inschikkelijk als altijd, prima hoor, shoppen, wat Marian  wilt, wat Marian krijgt. Ook Ed laat zich niet kennen en schikt in, ook prima hoor. Daarbij pakt Ed waar hij kan een plaats naast Marian, ook als Olof als een haas omkleedt loopt hij het plekje naast Marian mis omdat Ed zich al lang en breed geïnstalleerd heeft. Het lijkt succes te hebben, de gevoelens voor Ed beginnen bij Marian te groeien  en ze vindt hem aantrekkelijk. Olof verdwijnt meer en meer naar de friends-zone, ook als hij de moed bij elkaar raapt en Marian overvalt met een goed gesprek op een stretcher, Marian laat zich niet verleiden om hem meer gevoel toe te kennen dan ze heeft. Graag heeft ze hem nog even om haar een, wat niet is kan komen toch? In hoeverre het ook gewoon handig is om Olof nog even bij zich te houden, dat zullen we niet weten. Toegegeven, onze handige Harrie drukt zich ook niet erg duidelijk uit, het hele gesprek is het toppunt van vaagheid, maar daartegenover staat dat Marian zich kandidaat stelde en dat komt met verplichtingen, die mannen komen niet voor de ‘katse k… ‘ Marian! Maar, wat de gemiddelde kijker hier ook van vindt en begrijpt; soort zoekt soort. Zowel Marian als Olof hebben namelijk, volgens eigen zeggen, een ‘heel goed gesprek’ gehad, ‘dat werd wel tijd’ en ‘dat is wel een hele opluchting’, want….. ‘het kan maar beter duidelijk zijn’. Om met Farce Majeur te spreken: “Ziet u het nu nog zitten, kunt u er nou nog bij / Kunt u het nou nog volgen, dan kunt u meer dan wij !”
Olof maakt nergens een probleem van, in de machinekamer blijven slapen (ik heb me laten vertellen dat het daar stikheet en erg lawaaiig is), op de kale tegels liggen zonnen of  gewillig shoppen, zonnen, boodschappen doen of koken, Olof vindt alles best. Of het te bewonderen is of te laken, het is Marian om het even, handig is namelijk wel!
Opvallend is dat Marian in de korte draaitijd van dit programma wel erg snel verouderd. De botox verlaat haar zienderogen, ze is een heel ander mens!
Marian vertelt aan de camera dat ze Ed op dit moment het leukste vindt, hij is goed gekleed, daar houdt ze ook altijd wel van, en hij kan een goed gesprek voeren. Welk goed gesprek? Die zijn in ieder geval niet in beeld geweest of zou een uitwisseling over hoe lekker de ligstoel ligt en hoe goed het weer is, tellen als een goed gesprek?
Ondertussen meldt Gerry zich. Hij komt op een ongelegen moment, of gelegen, het is maar hoe je het bekijkt, want hij kan meteen aansluiten bij de strandexpres. Op het strand is Marian er al over uit, ze valt niet op hem, dit kan nooit wat worden. Het zou Marian niet zijn als ze hem niet toch een kans gaf, dat kan ook niet anders. Van dagenlang Youp-alike aan het lijntje houden naar binnen het uur beslissen, nee, dat zou wel een erg grote stap zijn. Gerry maakt zijn grote woorden waar en kookt voor het pseudo gezinnetje, dat is ook sneu, om hem dan zijn congé te geven. En zo gaat de zon nog eenmaal onder voor Marian haar slechte nieuws moet brengen.

Aflevering 21 t/m 25
Gerrie heeft z’n laatste avondmaal bereid en Marian hakt de knoop door, terwijl de mannen haar tuin onderhouden, onderhoudt zij zich met Gerry die zich in bouwvakkersdecollete staat uit te sloven. Het uitsloven mag niet meer baten, de andere twee mannen moeten zich maar over het onkruid buigen dat zo droog is als Sinterklaas z’n kont, zoals Olof zegt. En die is droog! Draagt Ed z’n steentje bij.
Marian staat op het punt om weg te gaan en gunt Gerry nog een minuutje van haar tijd. Ze heeft dan besloten, dat hij toch weer naar huis moet. Ze voelt geen klik en geen overeenkomsten. Ze voelt zoveel verschil, en dat vind ze dat dan ook niet eerlijk naar Gerry toe. Het komt ook wel goed uit, er is nog een man onderweg, bij Olof in de machinekamer is geen plaats meer en blijkbaar in de rest van de bb ook niet. Nou, nogmaals, bedankt voor alles besluit de zakenvrouw in hurry, ze pakt Amy op en spoedt zich de tuin uit. De mannen met hun taken achterlatend.
Wanneer Marian terugkomt  is Gerry al vertrokken, de mannen hebben wederom de honneurs waargenomen en zo wordt Marian ook in liefdeszaken behandeld als de prinses die ze volgens voormalig kandidaat Jan, is.
Alsof de duvel ermee speelt arriveert ook haar laatste man zonder haar gastvrije onthaal, Marian en Ed zijn namelijk uit eten . Het is Olof die met Marians entourage Keith Richards in vermomming, ook wel genoemd Tom, ontvangt.

Aflevering 26 t/m 30
De laatste man bij Marian is de leukste om naar te kijken. Niet naar z’n gezicht, daar moet de beste man het niet van hebben, maar de man brengt leven in de BB. Hij bekijkt met kinderlijke nieuwsgierigheid het verdomhoekje van Olof en spreekt zonder enige reserve zijn afgrijzen uit. Marian lacht er maar wat om en verdedigt zichzelf, ze heeft het al zo vaak aangeboden dat hij weer terug kon, maar hij wil het zelf graag. Tja, oncomfortabel of niet, als je 1x weggestuurd kunt worden omdat Marian blijkbaar niet zo heel veel kamers heeft te vergeven in haar kapitale huis en Jan-Youp het niet zo leuk vond om een kamer te delen, dan kan het zomaar nog eens gebeuren! Ik begrijp Olof wel, straks zijn de kamers weer op en stuurt Marian hem weer weg, Dat laat Olof niet zomaar gebeuren, want alles is hem best, zelfs slapen in de machinekamer, maar wegsturen, dat is hem toch iets minder best.
De nieuwe man mag dan de leukste zijn voor de kijker, Marian heeft het al wel door, hij past niet bij haar. Gelukkig maar, je gunt zo’n wervelende man een beter portret, al moet ie het wel zelf schilderen. Het zal er wel op uitdraaien dat de remmen los mogen en charmante Ed zijn kans schoon ziet, Olof kan en passant gekoppeld worden aan een van de vele vriendinnen van Marian, er is er zelfs eentje beschikbaar met dezelfde naam (hoeft ie daar ook niet meer aan te wennen), dan kan Olof mooi blijven. Want zo’n conciërge, daar is toch niks mis mee?
Nieuwkomer Tom is een portret, brengt een portret mee en wil een portret maken. Het doek heeft hij meegebracht, maar de verf niet. Ed rijdt het gezelschap in de stoere auto van Marian naar de hiperlagos en daar mag Tom zijn slag slaan. De geld-bewuste Marian beknibbelt op de verf en dat zal haar nog duur komen te staan. Tom begrijpt het wel en spreekt het hardop in haar bijzijn uit; Marian was nooit zover gekomen als ze niet op de kleintjes had gelet ‘een huis van zes miljoen en dan op de centen zitten voor een paar tubes verf’.
Het zijn intense eerste indrukken, Olof geeft ’s avonds de korte samenvatting ervan. Voor de mensen die wat moeite hebben met het beschaafde Nederlands wat Olof bezigt, ik heb de ondertiteling voor doven en slechthorenden aangezet en geef zijn commentaar hier integraal weer:
“Tom is een beetje druk. Als hij erop uitgekozen is, ik vind het prima, natuurlijk he. Kijk, zulke types die ken ik bij ons ook in Brabant wel. Die wonen dan meestal in een schuur of weet ik veel wat. En ze hebben en ze spelen muziek en ze zijn een beetje kunstenaar. Je moet die mensen ook respecteren zoals ze zijn. Ik vind het prima”.
De kunstenaar wil nu toch eindelijk aan het echte  portret beginnen, hoewel, Marian was al tevreden toen de artiest met een blanco, doch gesigneerd, doek aan kwam lopen. ‘Het is nu al mooi’, zegt ze, waarop Tom zegt  ‘en dan moet ik nog beginnen’.
Tom ontdekt meteen dat de goedkoop duurkoop is en Marian ontdekt dat ook! Tom is niet voor de tom-poes en geeft Marian billenkoek voor haar gierige aankopen, met zwarte verfhanden! Marian kan het bijna niet geloven en is verbluft, ‘nee, nee, Jezus, kijk es, ik zit helemaal onder de verf, oh, heel mijn broek.’ Ze kan het niet geloven en voelt met haar vingers aan haar broek waarna ze diezelfde, nu zwarte, vingers bevallig omhoog steekt en haar portret pose aanneemt. Ik juich het toe; toch een stoer wijf. Ze beweegt op commando haar decolleté, maar ook Marian kent grenzen; als Tom haar nogmaals met de verf achterna zit is de maat vol.
Marian komt aan het einde van het seizoen in actie, natuurlijk uitjes naar het strand waren er genoeg, maar nu maakt ze echt werk van de strijd waar het in  dit programma vol liefde over gaat: de mannen worden aan de test onderworpen. In gezelschap van de vrienden van Marian mogen ze bewijzen dat ze hun mannetje staan. Zoals te verwachten viel doet Olof enorm zijn best, valt Tom buiten de boot en voelt Ed zich als een vis in het water. Punten voor Ed! Want een nieuwe partner moet met mijn vrienden om kunnen gaan, dat staat voor Marian vast.
Het open podium waar Tom op mag treden ligt de artiest beter en daar kan HIJ punten  scoren, hij chartert Olof, Ed en Marian als achtergrond koor en weet het publiek behoorlijk te charmeren. Voordat Tom voor het voetlicht mag neemt huisvriend Eduardo met de hondenhalsband Tom apart, hij wil eens even goed onderzoeken wat de intenties zijn.
Marian en haar witte wieven  (ze kiest haar vriendinnen op witte kledingkeuze blijkbaar), hebben zich vandaag prima vermaakt, het is bijna jammer dat het einde van de opnames  en de bedenktijd nadert. Marian gaat vanavond en morgenochtend eens goed bij zichzelf te rade!

Aflevering 31

Marian heeft nagedacht en heeft haar keuze gemaakt. Tom is nog volop bezig met het portret wat hij van Marian maakt  en  hij uit nogmaals zijn ongenoegen over de goedkope stopverf, zo komt het doek nooit uit de verf! Marian is net weer uit de lievelings-(verf)kleren en laat op pittige wijze weten dat het nu uit moet zijn met de geintjes. Tom zoekt toch de grenzen op, zoals altijd, en zegt met zijn hoofd op Marians schoot, dat de stopverf inderdaad niet tussen Marians benen  mag belanden, dan komt hij er nooit meer in. Marian  antwoord met verrassende humor die we nog niet echt gezien hebben tot nu toe; misschien moet je het hier maar laten dan, misschien heb ik het nog nodig! Hoe je het ook wendt of keert, een match is het niet, maar het brengt Marian wel meer tot leven. Ze is beslister, heeft meer humor en ze heeft plezier.  Ed helpt Tom met plezier om zijn portret te voltooien, maar als het doek dan eindelijk af is, valt ook het doek voor Tom. Marian vertelt hem dat ze ontzettend veel plezier met hem heeft, maar een match is het niet. Tom reageert grillig, hij is het met haar eens, maar trekt wel een streep; hij vertrekt, en wel nu meteen, en het doek krijgt ze niet! Het is me een portret, die Tom met zijn portret.

Aflevering 34

Olof heeft weer 1 van de bekende vage gesprekjes gevoerd met Marian, tijdens het autowassen notabene waar ook Marian een handje meehielp. Zijn ogen zijn geopend na het vertrek van  Tom; hij (Olof)  zal nooit uit de vriendenzone verdwijnen en hij houdt de eer aan zichzelf. Hij deelt Marian en Ed tijdens het ontbijt mee  dat hij nog dezelfde dag zal vertrekken. Zijn gemompel was zoals gebruikelijk nagenoeg onverstaanbaar, maar Marian en Ed  begrijpen de strekking. Marian is behoorlijk aangedaan. Wel is ze blij dat het besluit haar ontnomen is, ze zag er erg tegenop Olof zijn congé te geven. Ed reageert laconiek; wie maakt voortaan de yoghurt ’s morgens? Veel progressie boekt Ed, ook met het vertrek van Olof, niet. Waar de vrienden van Marian Ed als Marians partner zien, blijft Marian gereserveerd en behoorlijk beslist; zij gaat  Ed eerst beter leren kennen in Nederland, waar ze ook zijn leefomgeving wil zien. Na alle oppervlakkig vermaakt schemert (eindelijk) door wie Marian is en kunnen we als kijker begrijpen hoe Marian succesvol is geworden.

Aflevering 35

De laatste aflevering is saai en vervelend voor wat Marian betreft, ze zwaait Ed uit met de belofte van contact op zijn terrein. Wel blijkt Marian van beslister materiaal dan we in de opnames zagen, ze heeft een duidelijke mening en het beeld van de dame in witte bikini aan de ‘pool’ kan (een beetje) bijgesteld worden, er zit wel degelijk pit in het witte wief!

Leendert

Algemeen
Leendert zoekt een sportieve vrouw  die van muziek houdt, want dat vindt ie zelf ook leuk, om de lente, de zomer, de eerst, en vooruit, dan ook de winter maar, voor de rest van ons leven te beleven. Inclusief kriebels, dat zou wel mooi zijn. Zijn dochter Danique helpt hem met kiezen.
Totaal 6 vrouwen.
Aflevering 8
Dochterlief denkt mee en troost haar verlaten vader. Leendert heeft het er toch wel moeilijk mee. Loes en José zijn beide tegelijkertijd vertrokken en het bezoek van dochter geeft ons de gelegenheid om Leenderts kant van het verhaal te horen. Loes was zonder meer sympathiek, maar toch botste het.  Ze geeft in ieder geval 1 goede tip; geen honden mee naar een terrasje, blijkbaar bekijkt dochterlief de wereld op dezelfde manier als vrouw Loes. Thalia gooit bij de video boodschappen hoge ogen en laat dat nou net de vrouw zijn die onderweg is. Liefde is het maximum wat een  persoon kan beleven met een andere.
Thalia houdt van grote mannen en is daarvoor bij Leendert aan het goede adres. Leendert op zijn beurt vindt Thalia een opvallende en flamboyante verschijning, zou zo maar wat kunnen worden, laat hij er lachend op volgen. Hoezo de liefde van de man gaat door de maag, de liefde gaat vooral door het oog!
Thalia is duidelijk onder de indruk van haar grote man, ze complimenteert Leendert met zijn mooie huid en ogen. Leendert moet er van blozen, zelfs op het scherm is het zichtbaar.
Leendert heeft minder moeite met de rondleiding, enthousiast showt hij zijn bezit aan Thalia, met de door Loes gereinigde sauna als sluitstuk. Waar Thalia wel oren naar heeft. Thalia is vast van plan voorlopig niet naar huis te gaan en zo te horen hoeft dat van Leendert voorlopig ook nog niet. Tenzij de Colombiaanse aard ineens boven komt drijven, natuurlijk.
Aflevering 9
Thalia krijgt bij het ontwaken een prettige verassing, ze wordt wakker gekust…. Maar voordat we nu al te romantische conclusies trekken, de kus komt van Noa, de hond. Leendert kan nu al niet meer zonder zijn vrouw, achter elke sterke man staat per slot van rekening een sterke vrouw. Het is een mooie gelegenheid voor Thalia om de spieren van Leendert eens even aan te raken. Potverdubbeltjes, is dat een vitale man. Die heeft veel energie en kracht.
Aflevering 15
Jorien kiest eieren voor haar geld en pakt haar boeltje, net op het moment dat Leendert zijn harem vol trots aan zijn twee beste vrienden presenteert. Ze houdt wijselijk haar mond in het gesprek, maar neemt Leendert vlot daarna apart. Hun verwachtingen zijn onverenigbaar en Jorien is er de persoon niet naar om er doekjes om te winden of tegen windmolens te vechten. Leendert kijkt er toch beteuterd bij, ondanks de pretlichtjes in zijn en Thalias ogen nu ze straks het rijk weer alleen zullen hebben. Tenminste, als er niet nog een vrouw onverwacht de dynamiek komt verstoren. Leenderts manieren gaan er ondertussen wel op vooruit, de invloed van Loes is nog duidelijk merkbaar, de hond blijft voortaan thuis op een date en onze Leendert lijkt zelfs minder verdedigend als een van de vrouwen hem wijst op zijn gedrag. Dat biedt perspectief voor de twee vrouwen die Leenderts hart ook nog willen veroveren.

Aflevering 20
Leendert heeft zich vermand, dat is duidelijk. Hij is onder al zijn gedienstigheid en verlangen naar een vrouw toch beslister dan je zou verwachten. Wanneer Thalia een time-out nodig heeft om een vriendin te bezoeken, schuift hij aan tijdens het pakken en verteld haar recht voor zijn raap dat ook hij een time-out nodig heeft. Thalia was het er niet mee eens, maar Leendert vindt dat Thalia andere vrouwen afschrikt en pretlichtjes of niet, dat is het Leendert niet waard. Het is weliswaar niet Thalia’s schuld, maar haar aanwezige aanwezigheid en de ongedefinieerde dynamiek tussen de potentiële liefdesvogeltjes, staat het uitgroeien van andere contacten in de weg. De onbestemdheid zit Leendert dwars, Thalia laat duidelijk merken aan vriend en concurrentie dat zij méér delen samen, maar gaat er niet voor en spreekt zich niet uit.  Liever dan nu een keuze te maken, de andere vrouwen af te zeggen en over drie maanden concluderen dat het toch niet werkt, wil Leendert nu afmaken waar hij aan begonnen is en geeft zichzelf ruimte om te ontdekken of er andere vrouwen zijn die voor pretlichtjes gaan zorgen. Thalia reageert zichtbaar gekwetst, maar doet zich laconiek voor; Leendert wil ruimte om te vergelijken en haar schuld is het zeker niet, zij is wie ze is en meer niet. Als het voorbestemd is en  in de sterren geschreven staat, dan komt het nog wel. Ze brengt het goed, maar niet overtuigend genoeg, de teleurstelling is zichtbaar op haar expressieve gezicht. Ze vertrekt met al haar spullen en laat Leendert vastbesloten, maar een tikje ontgoocheld en een beetje eenzaam achter. Het duurt niet lang of de sound of silence begeleidt zijn verloren gevoel……..

Aflevering 21 t/m 25
De eenzaamheid duurt niet lang voor Leendert, Niesje rijdt met een bezwaard gemoed en angstige voorgevoelens de oprit op en weet het, niettegenstaande een leuke avond, meteen al zeker; dit voelt zo niet goed. Niesje maalt de hele nacht en wil Leendert zeker een kans geven, maar ze voelt het echt niet in deze BB en bij deze man. Ook de grande tour in zijn hoedanigheid als grootgrondbezitter mag niet meer baten, Niesje voelt zich niet op haar gemak en krijgt het er benauwd van.  In de lage kelder went het snel volgens Leendert, maar Niesje heeft het niet zo op Vlaamse kelders en is er wel uit, dit is niks voor mij, voor mij is dit een no-go! Leendert voelt het goed aan, hij heeft liever een vrouw die wél bij zijn jammetjes kan zijn en voelt de bui al hangen.
“Ik voelde voor mezelf zo….” zegt Niesje. Gelukkig maar, voor een ander voelen is ook maar lastig. In  ieder geval besluit Niesje haar biesje te pakken, zij is nog niet zover en ook al is ze dat wel ‘dan ben jij het niet en dan is deze omgeving het niet. Fijn, nog iemand die dit een troosteloze BB waar nog ruimte voor verandering is, vindt. Leendert heeft echt geleerd van eerdere vrouwen en  gaat met pen papier met Niesje door de BB, dan heeft hij wat te doen als hij straks weer alleen is. Net als altijd arriveert de nieuwe vrouw echter snel na vertrek van de vorige. Het is wonderlijk, hoe krijgt Leendert het iedere keer voor elkaar? Nieuwe date Susanne arriveert als een wervelwind van go-with-the-flow in de oude watermolen en brengt een overvloed aan energie en nieuwe levenslessen mee. Want er is nog ‘room for improvement’ voor Leendert, ook in zijn eigen interieur. Is het niet voor een romantisch avontuur met deze Duitse operazangeres dan kan Leendert alsnog zijn nieuw verworven  charmes in de strijd werpen bij zijn afgedankte Colombiaanse….. toch?
Aflevering 26 t/m 30
Wees voorzichtig met wat je wenst, het gaat ook voor Leendert op. Susanne arriveert en brengt een intense en seksueel getinte brief. Zwaar op de hand zijnde Leendert had er een hele kluif aan, geef die man een bot en hij is wel even bezig. Ze hebben het wel goed samen, ze zingen dat het een lust is en lijken nader tot elkaar te komen. Overtuigend is het echter niet, Susanne bestudeerd ’s ochtends haar horoscoop en loopt enthousiast naar Leendert die  dode takken uit de tuin ruimt (misschien ook een metafoor), op haar geëxalteerde show  over de vele ‘genottingen’ die ze nog kunnen beleven samen, reageert Leendert rustig en beleefd. Behalve op de ‘genot-dingen’ , daarop reageert hij gepast ondeugend ‘we kunnen helemaal los gaan?’.  Maar ondertussen zie je de beste man twijfelen, dit is niets voor hem. De rest van de dag verloopt prettig en er zijn ook  ‘zeker kanten en situaties waardoor ik denk van, ja, dit kan wel wat worden’, maar de twijfel staat in zijn ogen te lezen als hij de sturende vragen van de cameraman of vrouw beantwoordt. Hij begint steeds meer verschillen te zien, het is bijvoorbeeld fijn dat Susanne netjes buiten wacht als hij naar de slager gaat om zijn stukje vlees te halen, maar delen doen ze dit niet. Susanne stelt zelfs een ‘contest’ voor, alsof die er bij Leendert nog niet genoeg geweest zijn, en stelt voor ‘zullen we doen wat het lekkerste is?’. Leendert weeft er in zijn rol als geile Geert mee af ‘dan denk ik ja, dan wil ik jouw dingetje wel proeven, maar dan moet jij eigenlijk ook wel mijn, mijn, mijn … mijn stukje worst proeven. Maar ja, dat is er dan weer niet bij, natuurlijk.’
De teleurstelling is duidelijk hoorbaar in zijn stem. Susanne ondertussen is net zo enthousiast over Leendert en het contact wat zich ontwikkelt, als over haar horoscoop, kansen zijn er, kansen! Misschien moet Susanne wat beter letten op de metaforen en symbolen in haar directe omgeving in plaats van in de horoscoop. Van het gedrag van de dieren  in haar directe omgeving kunnen wij mensen namelijk veel leren………..Die dag breekt haar hond Daks los uit zijn tuigje en sluit Leenderts hond Noa zichzelf binnen, hij weet nota bene twee grendels te sluiten. Als dat niet veelzeggend is….
Waar Susanne de metaforische betekenis mist is Leendert op aards niveau zich wel heel bewust van de situatie. Hij vertelt Susanne in mineur, met grafstem en in grafstemming dat Susanne voor hem niet werkt. Was ‘ie 40 jaar jonger geweest dan had’ie ongetwijfeld gezegd ‘ik ga hier niet zo goed op’, maar het komt er nu wat zwaarwichtiger en vooral veel langer uit. Iets wat Susanne niet ontgaat en de opera diva is dus ook niet geamuseerd door Leendert’s vorm van theater. Zelf schakelt ze snel en vertrekt met weinig woorden, maar met een pittige mening. Ze voldoet niet aan het lijstje en dat is prima, iedereen mag een lijstje hebben als ie dat nodig vindt, maar had het dan eerder gezegd. Susanne geeft aan wat zij niet prettig vindt en Leendert kan het maar moeilijk hebben; hij heeft het toch respectvol gezegd? Enfin, sommige dingen kun je elkaar niet duidelijk maken. Susanne vertrekt een behouden gevoel van zelfwaardering en trots naar een betere bestemming met nieuwe avonturen. Zoals altijd leert Leendert zijn les, het gras bij de buurman is altijd groener, ga dan iet meteen bij de volgende buurman kijken, maar onderzoek eerst je eigen gazon. Leendert past dat op een wel heel bijzondere manier toe: hij stuurt Thalia een appje met de vraag hoe het met haar gaat. Nee, nog geen antwoord en nog niet gelezen.

Aflevering 32

Ja hoor, Leendert heeft antwoord gekregen. En hij is er blij mee, Thalia zegt ‘ik denk aan je’, daar krijgt Leendert het warm van. Dat komt goed uit, want dame nummer 7 rijdt het erf op (knap gemonteerd), Francisca doet haar intrede. Het blijft bijzonder, op basis van een paar minuten videobeelden denken mensen elkaar te kennen. Leendert is een wereldkenner, een rustige man en een denker volgens Francisca. Nou ja, wat er van waar blijkt te zijn, zal ze gaan ontdekken, als hij maar geen lelijke voeten heeft, waarbij de tenen helemaal verkeerd staan, uit zijn mond stinkt of vieze tanden heeft. Als hij die vakjes maar niet aantikt, dan zit het wel goed. Die voeten ontdekt ze dan beter maar meteen, ze doet na de koffie met versgebakken appeltaart een tenenanalyse en zit er volgens mij niet heel ver naast met haar karakteranalyse. Precies conform die analyse blijft Leendert zowel denken met zijn grote teen en voelen met zijn kleine teen. Zijn verstand zegt dat Francisca teveel voor hem en is en van tenen  heeft hij geen kaas gegeten, daar zit een luchtje aan. Maar er zijn ook wel weer dingen  waarvan hij denkt  dat het wel interessant is en dat hij denkt van ‘ja, dat kan wel wat zijn’. Leendert jongen, houdt je zelf niet voor de gek, nu Thalia je een bericht terugstuurde, kun jij je nieuwe bezoek maar het beste terugsturen.

Aflevering 33

Zo gezegd, zo gedaan. Het is niet Leendert maar Francisca die na slechts 1 nachtje slapen in nogal vage bewoordingen de knoop doorhakt. Leendert slaagt erin zijn opluchting te verbergen en zegt Francisca netjes gedag. Niet lang daarna mag hij zijn Thalia bellen. Het lijkt mij een in scene gezet gesprek, de seconden die getoond worden komen niet overeen met de tijd van het gesprek. Thalia belooft met een knipoog dat ze alles op zal geven en met televisie en al terug zal keren naar haar lieve Leendert. Ze kan terugkeren naar een onbedoezelde  slaapkamer (Leenderts woorden, hij bedoelt: onbezoedeld), sinds haar vertrek heeft daar niemand in mogen slapen. Of dat zin heeft weet ik niet, ik ga ervan uit dat Leendert met deze ontknoping zijn zinnen op iets anders heeft gezet;  Hij heeft Thalia liever in ZIJN bed……
Maar…. Alle gekheid op Leenderts stokje, beide mensen zijn blij en verliefd en dat gunnen we ze… toch? Als ze aan het einde van de dag nogmaals in de hottub eindigen (de crew was deze keer voorbereid en was aanwezig om dit moment te vereeuwigen), laat het happy end zich deze keer dan ook niet moeilijk raden, hoewel ze voor de camera netjes in hun eigen bed wakker worden. Nu Leendert weet dat Thalia hem ook leuk-leuk vindt is het eind goed, al goed, de sterke genadige Leendert heeft zijn bloeiende jeugdige gevonden. *
(Betekenis Leendert: sterk en genadig. Betekenis Thalia: bloeiende jeugdige, of ontspruiten).


Bram

Algemeen

Zo schaap, zo baas. Zo Abat, zo Bram. hahahahaha. (dit snappen alleen de kijkers).
Aflevering 9
Madelon wordt aan een test onderworpen, de eenden krijgen 1 of 2x per jaar een goede beurt…. Het is dat we kunnen zien wat Brammetje bedoelt…..
Madelon en Bram scheppen poep dat het een l/must is. Want ja, je kunt wel zoiets neps gaan doen zoals naar de bioscoop gaan of uit eten gaan, maar dit is veel leuker, volgens Bram. Gelukkig heeft Madelon er geen problemen mee, ze blijkt een goede poepschepper is nogal nuchter onder de opdracht met een luchtje.
Madelon verwacht en goede kans te maken op een relatie maar moet haar verwachtingen ernstig bij gaan stellen, er is al een liefde van Brams leven op de boerderij, het schaap Abat is onvoorwaardelijk, hetgeen wat je erin stopt dat haal je er ook weer uit. En je weet wat ze zeggen, als je iemands leven hebt gered dan is dat een liefde voor het leven. Bram redde Abat van de slacht en vul dan de rest zelf maar in. Het is zeer de vraag of Madelon die competitie aankan. De andere competitie is zonder dat Madelon ervan op de hoogte is, al onderweg. Jamie Lee is onderweg en is vastbesloten het hart van Bram te veroveren. Mocht dat onverhoopt niet lukken, dan zou de zelfvoorzienend boer weleens het nakijken kunnen hebben, van  damesliefde  is Jamie Lee niet vies, wie weet staan ons nog verassingen te wachten!
Is dat echt je volledige baan, vraagt Bram belangstellend. Op het ‘ja’ van JL bezigt Bram zijn stopwoord ‘nice, oh nice’.
Het wordt ook duidelijk waar de schaapachtige lach vandaan komt, zo Abat, zo baas.
Yamie Lee kan opgelucht ademhalen, de speciale biertjes die ze kocht en met Bram wilde delen worden door Madelon afgeslagen. Goed aangevoeld dat dit een geoormerkt geschenk was.
Bram moet het koken uit handen geven aan de dames en voelt zich er ongemakkelijk bij. Hij probeert de controle terug te krijgen door de dames te ontmoedigen, ik heb geen fornuis. YL pareert, ik heb op scouting gezeten. Ondanks dat het resultaat tegenvalt is Bram gemaakt vrolijk; nice, nice, nice, nice.
Aflevering 15
Het werd toch snel wat minder ‘nice, nice, nice’ voor onze Bram. Na een gesprek over de Friends-zone met Madelon is het zaadje geplant en  het duurt niet lang of Bram weet wat hem te doen staat; Madelon de wacht aanzeggen. Maar Bram zou  Bram niet zijn als de zachte heelmeester de wonden niet nog wat meer zou doen stinken. Eerst neemt hij een hele dag vrouw-af en stuurt de beide meiden weg en neemt dan Madelon demonstratief apart om uit te maken wat niet aan was. De woede van Madelon is daarmee deels terecht, ze voelde allang dat Bram niet eerlijk was en had het graag eerder willen horen. Maar nee, ik denk niet dat zij te dichtbij kwam en Bram haar daardoor naar huis stuurde, ik denk dat ons Brammetje een wel zeer speciaal vrouw-mens nodig heeft; een tweelingzus of zo. Een andere manier waarop het gaat werken zie ik niet.

Aflevering 20
Madelon rijdt gedecideerd weg in haar VW, als een echte VW rijder met de muis van haar hand op het stuur. Een stoer wijf, maar niet voor Bram.  Hij voelt zich super, kan zichzelf zijn, hij weet niet waarom, maar hij kan nu grapjes maken. Tijdens het werken aan een hek praat hij meer met YL dan in heel de tijd dat ze er was. Bram biecht eerlijk op dat hij smerig was en is. Nu niet meer dik, maar dun. Mooi dat hij het zelf ook ziet.
Maar dan is er ineens Suus……. Suus arriveert met haar hele voorraad optimisme en straattaal in Zweden. Waar Jamie-Lee eerder nog het voordeel van de twijfel kreeg door de afwezigheid van Madelon moet ze het nu snel afleggen tegen de jeugd van tegenwoordig. Met haar 21 jaar maakt Suus een verrassende eerste indruk op Bram. In haar ‘nice’ voelt Bram zich natuurlijk meteen thuis en aan ‘sick’ en ‘dope’ zal hij ook wel wennen. Tijdens een door Yamie-Lee georganiseerde picknick is van  uitstelgedrag geen sprake meer; Bram pakt door en vertelt YL dat hij geen gevoelens voor haar heeft. En die ook niet zal ontwikkelen. YL weet niet hoe ze dit een plek moet geven; verliefd was ze niet, maar deze afwijzing hakt er flink in. Ze zondert zich af van het dynamische duo en overdenkt haar zonden. Haar conclusie; Bram wil zich helemaal niet binden en zij komt te dichtbij. He, waar hebben we dat eerder gehoord? Misschien is het toch niet zo’n slecht idee om een spin-off te initiëren, Madelon en YL verdienen het waardige einde wat Bram ze niet kon geven. Maar, het moet gezegd, of Suus en Bram soulmates zijn of niet, Bram komt werkelijk tot leven en toont zich vastberaden en beslist.

Aflevering 21 t/m 25
Suus is toch verbaast als YL afscheid neemt, dat het vonkje ontbrak, dat wist ze wel, maar dat YL zo abrupt zou vertrekken….. YL vertelt dat strijden om een man  niet helemaal haar ding is.
Bram en Suus profiteren van het ‘momentje’ en  belanden in een 'goed' gesprek, waar dan?
Voor mijn gevoel gaat het wel goed tussen ons.
Jawel toch. Ik vind het ook best wel extra leuk ofzo dat we eh..
Even een momentje voor onszelf hebben.
Ja, precies.
Bevalt me wel heel goed allemaal.
Haha, lacht Bram.
— En hoe vindt jij dat ik het hier doe dan? Vraagt Suus op de Bram af.
Nou, voor iemand die , weet je, kijk, nou,, ten eerste kijk, ik vind met jou gewoon, vind ik echt heel erg leuk gewoon. Je karakter, je bent lekker je bent straight tot the point,
Ja
Daar ga ik ook echt wel goed op.
Fijn.
Enne, ik zie,  ik merk  ook echt aan jou dat je ook echt wel interesse toont, dat vind ik ook wel heel erg fijn.
Ja
Dus ja, ik vin het eigenlijk, echt wel super gaan, eigenlijk.
Wat leuk.
Ja, ja, echt wel.
Wederzijds ook.
Ja, dat vind ik ook leuk. Ja, dat  we vanmiddag ook even wat leuks gaan doen.
Ja, even wat leuks gaan doen, en even in een heel andere omgeving dan op de boerderij. Dat vin ik ook wel leuk.
Ja, ja, dat vind ik ook fijn, dat het gewoon eh, gewoon effe een ander situatietje,
Ja precies.
Later in de camera  zegt Bram: We hebben naar elkaar uitgesproken dat we elkaar ook echt wel leuk vinden. Als er een dame onderweg is, dan is dat zo, maar ik vind het ook echt wel leuk om nu te genieten met Suus.
Bram heeft een vooruitziende blik, Carolien, diëtiste van 33 is al onderweg, met haar blonde haren en grote rugzak is het een déjà vu, even leek het alsof Yamie Lee de weg terug had gevonden. Carolien is echter geen Yamie Lee, zij mijdt het gezelschap van Bram en Suus niet, een uitje naar een glasblazerij staat haar wel aan.
Suus voelde het aan haar water; Carolien wordt een geduchte concurrent, het leeftijdsverschil begint nu te tellen. Ze kiest nu op haar beurt voor een Yamie-Leetje, terwijl Carolien en Bram zich vermaken tussen de oude meuk van de kringloopwinkel, ligt Suus  gemaakt chill in de hangmat. Stoked en niet zo nice……..
Aflevering 26 t/m 30
De dames bieden aan de boodschappen te doen en dat komt Bram goed uit. “Zo’n klein momentje alleen, daar kan ik ook wel goed op gaan, merk ik bij mezelf.”zegt Bram. ‘Goed gaan’ betekent in dit geval dat hij constateert dat hij toe is aan een wat meer volwassen vrouw. Het leeftijdsverschil met Suus begint hem dwars te zitten, want Suus is wel echt superleuk! Het kleine momentje alleen wordt echter wreed en vooral snel onderbroken. Wat zei ik je? Voor als je het niet meer weet is hier wat ik schreef: - ik denk dat ons Brammetje een wel zeer speciaal vrouw-mens nodig heeft; een tweelingzus of zo. Een andere manier waarop het gaat werken zie ik niet.- En raad nu eens wie daar binnen stapt? Bram in het kwadraat, want daar is de in Zweden wonende Anna! Met dezelfde wilde bos haren en een wel heel alternatieve woon -en leefinslag, zou dit wel eens een serieuze kandidaat kunnen zijn. Misschien wel te serieus.
Bestie Daniel ziet Bram het liefst met een wat vrolijker type en ik ben geneigd het met hem eens te zijn. Dietiste Carolien is mij  eigenlijk ook iets te serieus, ik begrijp dat ze een mooi tegenwicht vormt voor de wel heel jonge Suus, maar ook Anna neemt haar eigen alternatieve levensstijl wel erg serieus. Het leeftijdsverschil zal ongetwijfeld de doorslag geven, maar als je’t mij vraagt dan is de onbevangen en directe Suus een goede keus voor hem. Zij is dan wel de meest lompe en jonge van het stel, maar dat  is ook het Brammetje. (Vrij naar: Bram: Dat is Abat, dat is de meeste lompe van het stel, maar dat is ook het Rammetje!).
Maar ergens gun ik Suus een andere vent, om je op je 21e te begraven in de rimboe bij Bram, ik zou haar niet benijden. Er is vast een beter scenario.
Het begin van het einde is natuurlijk voor Suus al ingezet en we richten de aandacht op de oudere dames. Nieuwkomer Anna zet haar eigen tentje op en zoekt naar de juiste energie van de zon en de bomen om te zorgen dat de liefdessterren haar gunstig gezind zijn.
Suus blijft verbazen, ze is de eerste deelnemer die de spanning van HET exit gesprek weet te breken. Ze neemt regie, vraagt Bram voor een gesprek en breekt het ijs door met een grapje te reageren ‘ja jongetje, maak je borst maar nat’. Tijdens haar een op eentje met Bram (een tweetje dus), leidt ze het gesprek helder en beslist in. Ze weet waar dit gesprek toe kan leiden en vindt dat niet leuk, maar voert het toch. Het leeftijdsverschil zorgt ervoor dat Bram ‘bij zichzelf merkt’ dat een relatie er niet in zit. Bram wil graag nadenken over het stichten van een gezin met kinderen, dat zijn op dit moment geen vragen  waar Suus zich mee bezighoudt, en ook niet zou moeten bezighouden. Het wordt Bram deze keer gemakkelijk gemaakt, zonder vervelende taferelen, verwijten of oordelen, neemt Suus zeer volwassen afscheid. Waar ze in de regen aankwam en de zon  doorbrak toen Suus de bus uitstapte, vertrekt ze nu in de zon. Als ze op de bus stapt, barst de bui los. Bram heeft het opgemerkt en neemt lief afscheid van zijn maatje.
Als hij zijn eerste en misschien wel zijn laatste een-op-eentje-dus-tweetje met Anna heeft legt hij uit wat hij dan wél zoekt in een vrouw. “Ik zoek iemand die een beetje mijn beste vriend wordt, zeg maar, ik zoek iemand waarmee ik gewoon dingen kan delen, waarmee ik samen kan zijn, ik zoek een beetje mijn laatste vaste relatie van mijn leven.”
Anna  zoekt iemand “om een hele poos mee samen te zien, iemand die dingen  op de rit heeft zitten, iemand die hobby’s heeft, die een beetje kan  filosoferen, die intellectuele triggers vind ik leuk. Ik sta er wel voor open. Als ik echte liefde vind.” Leuk zo’n voorwaarde, het is een waarlijke catch22, openstaan volgt als de echte liefde er is, maar om de echte liefde te vinden, moet je al openstaan…….
Carolien blijft nuchter, “of het tussen mij en Bram klikt hangt niet af van een andere vrouw. Als die andere vrouw hem meer interesseert dan is het niet de juiste man voor mij. “ Ze spreekt wel uit dat ze het leuk vindt om Bram te zien, dat ze blij van hem wordt. Het is een van de eerste deelnemers die zegt wat ze voelt zonder eerst de mening van de ander af te wachten of het voortdurend te hebben over de plek waar ze wil zijn. In het laatste gesprekje voor de camera liet Suus  haar licht schijnen op de situatie ‘Bram’: zij ziet bram met geen van beiden eindigen, “als ik moest kiezen dan denk ik Carolien, maar misschien past Anna wel beter bij hem. “
Bram zelf is ook nog in dubio: Carolien is wife-material, stabiele basis, je weet direct wat je er aan hebt. Anna is los, vrij en spiritueel. Maar minder verzorgend. Het is of dit of dit, er is geen tussenweg. Zijn hoofd draait, hij heeft geen idee wat hij met zichzelf aan moet. Het wordt listig voor Bram, hij komt er zelf niet uit en hij neemt zijn dames mee naar Bestie Daniel.Daar worden de dames met een opdracht het atelier in gestuurd en kan Bram met Daniel overleggen. De dames mogen een schilderij maken wat hun gevoelens  voor Bram verbeeldt. Daniel beschrijft de dames hoe hij de perfecte vrouw ziet en Anna voelt het aan haar water, dit is meer Caro, dan ik. Daniel weet de perfecte oplossing, een driehoeksrelatie. Caroline en Bram roepen om het hardste nee, en Anna zegt oh ja hoor. Ze staat open voor polyamoureuze contacten, maar is daar nu niet naar op zoek. Bram is duidelijker over polyamorie, nee, daar zit hij niet op te wachten. Ook na het gesprek met zijn bestie weet Bram het niet: “vooraf was Anna het helemaal, het type waar ik normaal ook op val, zoiets van 1 en 1 is twee, maar nu weet ik het niet meer.”  Het is een  mindfuck, nee, een complete mindfuck, voor Bram, “wat wil ik nou, wat heb ik nodig? Omdat Anna in alles op mij lijkt, maar wil ik een relatie met mezelf, met de vrouwelijke variant van mij?” Bestie Daniel ziet Bram ‘opglunderen’ bij Carolien. De schilderijen geven ook de zo gewenste doorslag niet, die geven alleen weer wat Bram al wist: Anna schildert abstract en filosofisch, Caroline down to Earth.

Aflevering 31

Bram krijgt het nog moeilijker dan voorzien, de laatste dame arriveert op zijn afgelegen boerderij en hoewel de van oorspong Duitse in Nederland woonachtige Jasmin niet direct een bedreiging lijkt is de strijd nog niet gestreden in Brams volle hoofd. Naar verwachting kiest hij straks dan maar voor Carolien, maar of het ‘em  echt wordt? Dat verwacht ik niet. Of zou Carolien voor een  verrassing zorgen en uiteindelijk (toch) niet voor Bram gaan….. ?

Aflevering 32

De dames werken hard en Bram werkt ook hard, vooral in zijn hoofd. Hij heeft het er zichtbaar moeilijk mee. Jasmin observeert rustig de situatie en ontneemt Bram, net als Suus eerder, de regie. Ze gaat bij hem op het veld zitten en tussen (niet op!) de hem zo geliefde plantjes slaat ze spijker op de kop. Bram heeft geen ruimte voor een nieuwe vrouw, hij staat voor een dilemma omdat het met zowel Carolien als met Anna heel goed klikt. Jasmin herhaalt wat Bram zelf al wist; met Carolien loopt het als vanzelfsprekend, vooral in en om de boerderij voelen ze elkaar goed aan, maar Anna klopt precies bij hem als type, als persoon. Voor Jasmin was dit het laatste consult en zij vertrekt naar nieuwe avonturen, voor Bram wordt het er niet makkelijker op. Anna nodigde hem uit voor een picknick en Bram deelt zijn dilemma met haar. Ik geloof dat deze zinderende strijd in Bram maar 1 oplossing kan hebben; ruimte en tijd maken voor Bram zelf! En dus allebei de dames terug naar huis sturen….…

Aflevering 35

Bram viert een wel heel alternatieve verjaardag, de dames bakken met zenuwachtig enthousiasme een vegantaart en om de feeststemming te verhogen besluit Bram te besluiten. Hij vraagt Carolien mee te gaan en zittend tussen het droge gras vertelt hij haar dat hij haar ‘leuk’ vindt. Gelukkig, Carolien vindt hem ook ‘leuk-leuk’. Het is me een liefdesverklaring….. maar niet heus-heus.
Ondertussen verbijt AnnA haar zenuwen in de muziek, maar gelukkig komt Bram haar, op aangeven van Carolien (het is écht begonnen) daarvan verlossen; de hoge C komt eruit……  Aangezien Anna een lieve jongedame is en haar verlies mild en sportief oppakt wordt de dag toch nog leuk. Leuk. Vriend Daniel komt langs en is licht verrast door Brams keuze, maar wenst het paar natuurlijk het allerbeste. De avond eindigt leuk. Misschien wel leuk-leuk. Maar niet zo leuk. De vonken spatten er niet af al wordt er wel geknuffeld en een beetje gezoend, en als er sprake is van verliefdheid dan houden Bram en Carolien die goed verborgen. Het is hooguit leuk, van leuk-leuk lijkt geen sprake. Ach, misschien is dit toch de VERSTAND(ver)houding waar ik eerder over schreef (maar wat ik weer weghaalde) en is dat ook leuk. Leuk.

Walter

Algemeen
De vrouwen hebben   goed gekeken.Anne presenteert zich in een trouwjurk, Claudia danst zich een weg naar de eerste aflevering. Toevalligerwijs kennen Anne en Claudia elkaar. Een onbekende dame wordt op de looks door Walter afgewezen.  Walter is blij dat het zover is en kijkt het meeste uit naar dansen. Het is onderdeel van zijn ‘merk’ dus dat zal wel.
Ingrid, verpleegkundige, is nieuwsgierig
Aflevering 1
De eerste vrouwen blijken elkaar te kennen, de een leerde de ander haar intuïtie te verbeteren, de vraag is of dat gaat blijkt.   en gaan vol goede moed op weg in een kleine, volgestouwde auto. Claudia en Anne zingen uit volle borst dat ze op weg gaan naar Waltor en sluiten de mogelijkheid niet uit dat Waltor hen allebei kiest, Anne voegt er nog ondeugend aan toe, dan gaan we sandwichen.
Alles wat hij doet heb ik altijd gemanifesteerd - Claudia.
Het zal ons benieuwen of er een sprankelende energetische klik tussen de drie ontstaat. De eerste indruk bij Walter is goed; ze zien er beter uit dan hij had verwacht. Om de kennismaking te vieren en Claudia uit te dagen in haar uitspraak om te dansen, zet Walter meteen de muziek maar aan. Als een hond schudden ze alle spanning van zich af. Anne zingt met haar schorre, karakteristieke stem dat het ‘halleluja een regenachtige dag is’ en Claudia swingt als een ware godin in de net zo karakteristieke ruimte. En Walter? Die springt en huppelt als een onhandige schooljongen tussen het vrouwvolk in.
Aflevering 7
Claudia mag dan als alternatief en spiritueel therapeut werkzaam zijn, het woord spiritueel uitspreken is nog best lastig.
Aflevering 8
Claudia is jarig en  wenst zich een totale overgave, ze is in ieder geval blij met Walters inwilliging van haar wensen; hij staat met een bosje zelf geplukte bloemen voor de deur en biedt haar een energetische sessie aan. Anne is ook niet vergeten, (daar zorgt ze zelf wel voor) en gedrieën huppelen ze een happy birthday bijelkaar.  Volgens de VoiceOver wil Walter Claudia nog meer verwennen en is daarbij geïnspireerd door moeder natuur. Hij is er dan ook nog niet klaar voor om met haar op date te gaan. Wil je hier plaatsnemen zegt hij met zachte stem. Claudia laat zich gehoorzaam in de Fatboy zakken. Ze heeft de tijd, na 40 jaar kan die eerste date na haar 16e nog wel even  op zich laten weten. Het is aandoenlijk; Claudia verloor ruim twee jaar geleden de eerste liefde van haar leven en werkt zichtbaar hard om haar leven weer op de rit te krijgen en zichzelf open te stellen voor nieuwe liefde. Iedere keer pept ze zichzelf met mantra’s, meditatie en natuurwandelingen op om zich te openen voor die nieuwe liefde en zichzelf te laten zien. Ze doet zo haar best met iedere inspanning neemt de kans dat Walter voor haar zal kiezen evenredig af. Als kijker weet ik niet zo goed wat ik er mee moet; is het dapper of voel ik plaatsvervangende schaamte. Ik besluit tot het eerste, Claudia krijgt bij Walter een unieke kans om zichzelf te leren kennen en er ligt ongetwijfeld een veel betere man dan Walter voor haar in het verschiet. Het is ook nogal een opgave; waar Claudia zich met mantra’s op moet peppen en zichzelf zo nu en dan terugtrekt, gaat Anne vol gas op haar doel af. Na de tantrische dans is de paardenmarkt aan de beurt en hoewel daar geen oesters te vinden zijn, wat me op zich ook vrij logisch lijkt, laten Walter en Anne zich de pannenkoeken goed smaken. Ondertussen heeft Claudia zichzelf bij  elkaar geveegd en het resultaat daarvan is deze date.
Enfin Claudia zit en krijgt de opdracht ‘en ontspannen’. Walter begint met zijn energetische cadeautjes, een voor een wijst hij bloemetjes aan die hij Claudia ‘cadeau’ geeft. Makkelijk, de natuur geeft ze gratis.
Tijdens de date is Claudia zichtbaar ontspannen en stabieler dan eerder en ze durft het dan ook aan om uit te spreken dat ze Walter erg interessant vindt. En wil ze weten wat hij ervan vindt. Walter spreekt zich niet erg duidelijk uit, maar geeft wel duidelijk aan dat hij niet denkt dat er een lange liefdesrelatie uit voort zal vloeien. Een zoen op de mond zit er dan ook niet in, maar een lange intieme knuffel wel. Bovendien is er 1 ding wel duidelijk, op energetisch niveau stroomt er van alles. Daar is zelfs Walter het mee eens.
Ingrid arriveert een beetje ongemakkelijk, Walter verwacht gasten en vindt een knuffel dan best op zijn plek, het duurt even voor het kwartje valt en Walter beseft dat dit de mogelijke grote liefde van zijn leven is.
Anne was een beetje buiten beeld de laatste afleveringen maar eist haar plek op de voorgrond op natuurlijke wijze op, ze ontvangt Ingrid met alle egards en laat vol trots de B&B zien. Walters commentaar liegt er niet om en laat me met de gedachte achter dat Anne haar langste tijd op het landgoed gehad heeft. Niet afgestemd, zegt hij beslist en voor zijn doen afkeurend. Je voelt het verschil met eerder, sullejte Walter maakt plaats voor besliste Walter.
Nieuwe aanwinst Ingrid wordt in ieder geval in de groep opgenomen, en kijkt haar ogen uit. De al te vrije omgang tussen de twee vrouwen en de felbegeerde vrijgezel is niet helemaal haar stijl. Gelukkig heeft Walter 2.0, hij komt echt meer tot zijn recht en lijkt zowaar enigszins sympathiek, haar meteen goed in beeld, ze lijkt me een vrouw in balans. Dat kan ik alleen maar met hem eens zijn, hoe lief en enthousiast Claudia en Anne ook zijn, balans is niet het woord wat ik voor hen zou gebruiken.
Aflevering 9
Ingrid heeft goed geslapen en kan de dynamiek van het drietal beter aan. Walter verdeelt de taken van de dag en geeft aan wat er vandaag gedaan kan worden. Hij zegt dat hij graag het gras wil maaien. Anne haakt er meteen op in, ik wil graag het gras maaien, oh, mag ik dat doen. Wanneer Walter niet meteen antwoord neemt het onzeker kind de overhand, zonder acht te slaan op de rest van het gezelschap of het verloop van het gesprek gooit ze de vraag, volgens het principe van ‘als je maar luid genoeg praat dan krijg je vanzelf je zin’, er nog maar eens in. Het is ook Walter niet ontgaan en in het 1 op 1 contact met de camera (man of vrouw) zien we dan ook een steeds beslistere Walter…. het zal mij benieuwen hoe lang het nog duurt voor Anne haar koffers mag gaan pakken.
Walters hart moet veroverd worden door spiritualiteit en dat betekent gezamenlijk ademen. De groep luistert naar het gebroken engels op een bandje maar de vrouwen worden  desondanks geraakt, het stroomt. De energie wordt zelfs Anne teveel, ze wordt verdrongen in haar ruimte door de energie van de anderen. De rollen zijn zwaar omgekeerd!
Ingrid heeft een presentje meegebracht en dwingt daarmee een persoonlijke date met knuffel met Walter af. De knuffel voelt goed, fijn en een beetje gereserveerd nog, volgens Walter. De dans die ontstaat is onverwacht prettig om naar te kijken, de rust is duidelijk zichtbaar. Tot de rivalen aansluiten, dan verandert de sfeer.
Walter vraagt hoe het nu is nu Ingrid erbij gekomen. Natuurlijk voelt dat zowel voor Claudia en Anne superfijn. Het zal ook eens niet, er is natuurlijk geen betere manier om Walter van je af te duwen dan door te zeggen dat je het helemaal niks vindt. Alleen Anne waagt een poging, ze moet er zelf even aan wennen, al die energie en die wisselende dynamiek, dat kan haar energetische hart niet aan. De sessie wordt besloten met, natuurlijk, hoe kan het ook anders, een groepsknuffel!
Claudia gaat in gesprek met Anne, Anne gaat aan de haal met haar woorden en eist de aandacht op. Natuurlijk is het Claudia’s leerles, maar ze moet het zeggen. Anne past de technieken goed toe; begrijp ik het goed dat, en geeft c een omgekeerd compliment, als dat zo is dan geef je jezelf nu een enorm compliment. Maar als ik dat doe dan doe ik dat niet bewust. C prikt er onverwacht pittig doorheen, ik ben niet uit op complimenten en dat wat je nu doet is precies waar het omgaat. Beiden zijn blij dat de een en de ander zich uitspreekt, maar…. Ze gaan er niets mee doen. C houdt voortaan haar mond en A voelt zich niet schuldig, want ze heeft het niet gedaan. De obligate  knuffel tot besluit is evident, die hoef ik niet eens meer te vermelden.
Ik denk wel dat W mij leuker dan leuk vindt zegt Anne zelfverzekerd en wordt in haar mening bevestigt als W haar uitnodigt om tegen hem aan te komen liggen. Toch twijfelt ze; of is hij zo’n persoon die dit met iedere vrouw kan doen? Iets wat w zonder dat ze het weet in het 1 op 1 gesprek bevestigt. Er is geen sprake van verliefd stelletje en in hokjes denken dat is niet aan de orde.
Walter heeft wel een duidelijke mening over wat hij wil of niet wil, kop dichthouden is het devies. Hij nodigt A uit te voelen en labelt al haar input als mannelijke en vrouwelijke energie. Over hokjesdenken gesproken…….
Aflevering 15
Walter heeft besloten en  pakt het des Walters aan; alle vrouwen worden uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek, zo te zien, ieder op een eigen, speciaal gekozen plek. Zittend in het gras moet Anne er nu echt aan geloven, Walter vraagt haar te vertrekken. Grappig genoeg vindt Anne dat niet erg, het is erg grappig! Verwonderd kijkt Walter haar aan en vraagt om opheldering. Anne blijkt gedroomd te hebben dat ze naar huis zou gaan en dat komt dus goed uit. Bovendien was ze ook helemaal niet verliefd op Walter, dus die ene fantastische man, die zal nog komen.
Walter heeft Claudia ondertussen verteld dat er geen klik zal zijn op liefdesgebied en vraagt Claudia desondanks, met klem, om te blijven. Claudia accepteert waardig en laat zien dat ze, inderdaad, een sterke vrouw is. Een dag later neemt ze zelf het intitiatief en vraagt Walter om een gesprek en trekt haar conclusies. Ze vertrekt. Enige achterblijver Ingrid merkt op dat haar vertrek spijtig is; veranderde er al veel in de dynamiek toen Anne wegging, ook het vertrek van Claudia laat sporen na. Erg soepel verloopt het contact tussen de mooie, rustige en  intelligente wijkverpleegster en de heer des huizes namelijk niet. Walter wordt minder geïnspireerd en dwingt de stilte af. Iets wat niet onopgemerkt gebleven wordt, Ingrid staat haar mannetje en dwingt op haar beurt een aantal confronterende gesprekken af. Waar dat naar toe zal gaan?

Aflevering 20
De sfeer tussen Walter en Ingrid wordt er niet beter op. Of de komst van spraakwaterval Corina die het zelf ook heel leuk vindt om coaching te geven, daar iets in verandert, dat moet nog blijken. Die man ziet er supertof uit en leeft mijn droomleven, dat zijn heel veel raakvlakken en Corina gaat ervoor. Want 1 plus 1 is natuurlijk drie en daar wil je wel een paar kilometertjes voor over hebben. Corina moet nog even geduld doen, Ingrid neemt de honneurs waar, want; boodschapjes doen he, zoals Walter het eloquent verwoord.
Ingrid beschouwt het tafereel op de haar bekende en rustige wijze en spreekt zich duidelijk uit ‘ik denk dat Walter gillend gek wordt’.
Walter test meteen de speelsigheid (een woord wat ik van Dale niet kan vinden en door de spellingcontrole onmiddellijk verbeterd wordt tot speelsheid) en  Corina doorstaat deze test met glans. Walter straalt zelfs een beetje als hij deze test in een 1 op 1 gesprek beschrijft. De levensvreugde duurt niet lang, waar Walter zijn rustig gezelschap in de vorm van Ingrid in eerste instantie minder wist  te waarderen, naast Corina die in alles ‘te’ uitstraalt  (zeg maar een Anne 2, maar met een prettiger stem) is  en blijft Ingrid een oase van rust en stabiliteit. Dat kan voor Walter nog steeds te saai zijn natuurlijk, want levensenergie is een belangrijke voorwaarde voor de tantra goeroe, maar de ik-gerichte levensenergie van Corina , waar hij niet tussen kan komen, is duidelijk niet aan hem besteed. Wie weet, heeft de goeroe hierin zelf nog iets te leren; als je weet wat je niet wilt, dan weet je (uiteindelijk) wat je wel wilt…….
Voor nu is de zo gewenste levensenergie in ieder geval te veel en Walter is vast van plan dit te gaan vertellen, pardon, te gaan delen, als dit zo blijft. Corina heeft dus een voor haar onbekende voorwaarde te vervullen, en verblijft in geleende tijd. Of het helpt dat ze maar blijft herhalen hoe lang Walter is, dat is maar de vraag. Afgaande op haar lofuitingen zijn Ellert en Brammert in het Drentse Schoonoord er niets bij. Het lijkt me een tikkie overdreven, maar dat is dame nummer vier wel toevertrouwd, overdrijven……  Walter maakt er korte metten mee; terwijl Corina een nieuwe saga start, over een oefening die ze ontworpen heeft, zegt hij bruusk; sorry, dat ik je onderbreek, maar wij moeten nu gaan. Anders komen we te laat. En het woordje sorry maakt het in deze context niet zachter; c’est le ton qui fait la musique……. Ingrid heeft een wat plezieriger ‘ton’ die de muziek maakt, maar daarmee doet ze zichzelf tekort; haar zuchten, gesloten ogen, haar gebrek aan reactie en overige lichaamstaal doen tante Sidonia niet zwijgen en moedigen haar juist aan, aan spraakwater geen gebrek!
Het appelboompje wat Corina Walter aanbiedt waar Corina graag samen een plekje voor wil zoeken wordt weliswaar met een knuffel aanvaardt door onze don Juan, maar maakt toch een  lauwe indruk. Dat vindt Corina ook, ze loopt bij Ingrid binnen en zegt gemaakt vrolijk ‘het is al klaar hoor’.
Ingrid is ook klaar, de verhalen van C gaan haar ene oor in, en het andere oor uit. Maar 1 vraag blijft hangen; Kan Walter een beetje bij zichzelf blijven? Vroeg C haar. Het antwoord van Ingrid is verrassend, de vraag is meer ‘kan Walter even weg bij zichzelf en bij de ander zijn?’. Het zet haar zichtbaar aan het denken.

Aflevering 21 t/m 25
Walter trekt zich terug om zijn innerlijke ik terug te vinden. Z’n stem is ie blijkbaar ook verloren, de dames weten nergens van en moeten het onverwacht met hun eigen innerlijk doen. Met de ziel onder de arm leest Corina een boek en vraagt Ingrid zich af hoe snel ze naar huis zal vertrekken.
Walter verwacht het van de bomen, ze raken elkaar met de toppen maar zijn niet met elkaar verweven in de wortels, zo moet het zijn voor deze tantra-man. Van  een partner verwacht Walter wat de vrouwen die nu in zijn gezelschap zijn duidelijk niet kunnen, ze moet aanvoelen wanneer het tijd is om dingen te doen en voelen  wanneer het tijd is om stil te zijn om dan…… juist ja, te voelen……..
Niet alleen Walter bereikte zijn grens ten aanzien van het samen zijn, ook Ingrid heeft haar grens bereikt. Zij vertrekt naar huis, als samen zijn er zo uit ziet bij Walter, dan is Ingrid liever alleen. De grenzen van Corina haar spraakzaamheid zijn ook bereikt, ze spreekt heldere taal en maakt na de noodgedwongen rust in de afwezigheid van Walter en Ingrid de balans op; Walter heeft een keuze gemaakt, hij wilde meedoen aan dit programma en dat brengt niet alleen de lusten, maar ook de lasten. Maar dat principe werkt beide kanten op, de dames willen de lusten van  Walter, dan ook de lasten! Ingrid brengt het niet meer op, zij vertrekt. En wel nu!  Zonder lunch, met een koel afscheid en niet nóg een obligate knuffel van Walter vertrekt Ingrid. Corina’s maat is nog niet vol, zij luistert beduusd en laat zien dat ze ook stil en begripvol kan zijn.

Aflevering 26 t/m 30
Walter weet dat hem nog 1 gast te wachten staat, de laatste dame zal vandaag arriveren. Dat biedt kansen, wie weet is dat de vrouw in wie al zijn wensen samenkomen; de spirituele energie, de levensenergie en de seksuele energie. Be careful what you wish for, want wat Walter niet weet is dat het Alexandra (spreek uit: Alegandra, iets wat Walter overigens niet doet, die blijft gewoon Aleksandra zeggen) is die hem te wachten staat. Zo op het eerste gezicht de ideale vrouw met alles wat Walter zoekt; ze heeft volop levensenergie, ziet er knap uit, gaat sexy gekleed, beweegt en dans sensueel en heeft een eigen spirituele BB in het buitenland, namelijk Spanje. Een soort Walter in het klein, zoals ze zelf zegt. Alexandra zelf is echter een soort Walter in het groot. Net een beetje meer egocentrisme, net wat meer cursussen, net wat meer levensenergie, net wat meer dansen en net wat meer seksuele energie. De reuzepenis die uit haar koffer komt dient natuurlijk geen enkel seksueel doel, maar reist samen met de schapenwollen matjes, de slaapstenen en de knuffelhond, toch maar structureel met haar mee. In alles een beetje te, behalve in de helpende hand, die ze vooral niet uitsteekt. Walter lijkt het ook meteen in de gaten te hebben. Van alles net teveel en van behulpzaamheid net te weinig. Het zou zo maar eens kunnen dat deze dame nog sneller van het toneel verdwijnt dan de nu een toontje lager zingende Corina, die haar handen wél uit de mouwen steekt. Ze biedt Alexandra behulpzaam de fruitschaal aan voor haar Spaanse fruit; ‘misschien kan het daarbij?’, maar Alexandra reageert koeltjes; ‘Tja, dat kan’. Blijkbaar is problemen aandragen geoorloofd, maar problemen oplossen niet.
Walter ziet overigens een mooie energetische heling in deze situatie; door de komst van Alexandra moet Corina zich meer laten gelden. Walter is benieuwd wat er nog meer in Corina zit en helpt een tantra-handje mee; hij geeft haar een healing om met haar trauma’s om te gaan en biedt namens het mannelijk deel van de wereld zijn excuses aan. Wat op zich best eerlijk en prettig klonk, dat geef ik toe, maar zou Corina zo’n healing in Nederland niet hebben kunnen vinden? Er is vast wel een tantra man te vinden die sorry wil zeggen, een beetje omslachtig om dat op tv in Frankrijk te komen doen!
De kans dat Alexandra Walters hart verovert lijkt mij klein, maar de kans dat Corina dat doet, lijkt me net zo klein. Of even groot, dat kan ook. Misschien moet Walter Claudia alvast maar bellen, kan ie meteen z’n hart even luchten en tijdens dat gesprekje, nu alle dames gekeurd zijn, eens even goed bij z’n gevoel komen. Wie weet zit er meer in dat gevoel dan alleen vriendschap. Ik bedoel maar, zelfs een tantra-goeroe kan er weleens naast zitten. Deze goeroe zat niet alleen naast Claudia, hij zat er ook tegenover en bijna in. Dus wie weet wat een beetje zelfreflectie nog kan doen?
Ondertussen in Troche leert Walter zichzelf en Alexandra zeker beter kennen, Het kan ook niet anders, Alexandra laat zichzelf in volle glorie zien; nog voor het ontbijt weet ze Corina op de kast te jagen, met wat achteraf een boemerang blijkt te zijn. Ze is niet gediend van behulpzaamheid en bepaalt zelf waar ze haar fruit neerlegt. Corina kiest wijselijk voor een uitweg en maakt een wandeling. Ze knapt er van op: de praatjes zijn verdwenen en wat er over blijft is alleszins de moeite waard, zij het waarschijnlijk niet voor Walter.
Walter zou Walter niet zijn als hij niet direct bij binnenkomst de geladen sfeer opmerkt. Alexandra heeft gehengeld naar een uitje naar de markt en Walter gaat er rustig op in en nodigt ook de zojuist binnengekomen Corina uit. In eerst instantie reageert zij enthousiast, maar komt op haar woorden terug als Alexandra haar voor een tweede keer van katoen geeft. Alexandra heeft recht op haar tijd met Walter (ook al hebben Corina en Walter nog geen uitje samen kunnen doen) en stelt geen prijs op haar gezelschap en spreekt dit, in deze bewoordingen, hardop  uit. Corina kiest er dan voor om thuis te blijven. Walter voelt zich gepasseerd, Alexandra bepaalt niet voor hem en Corina ook niet. Hij heeft ook een stem en laat die horen. Naar de markt gaan ze gedrieën en Alexandra krijgt haar aandacht in de vorm van een wandeling, dat is zíjn besluit.
De daaropvolgende wandeling brengt enig begrip bij Walter, maar geen goedkeuring. Walter is niet gecharmeerd van de wilskrachtige Alexandra, ook het beeld wat zij hem geeft van twee ineengestrengelde mensen met hun namen erop, kan geen genade vinden in zijn ogen en hij zoekt zijn heil bij Corina. Het is het thema van dit seizoen, Corina steekt met haar nu kalme houding gunstig af bij haar conculega en begrijpt wat Walter zegt. Ook zij is nu beslister dan ooit tevoren en geeft aan niet mee te gaan naar de markt. Zij is niet gediend van deze energie en past ervoor om zich als stootkussen te laten gebruiken. Dat is een schot in de roos, ook Walter is niet gediend met deze energie, Alexandra haar zin geven is geen optie en hij besluit om niet naar de markt te gaan. Dat opent nieuwe perspectieven; opgelucht grappen de twee tweestemming  ‘dan gaan wij samen’. Ze lachen de opluchting er uit. Op dat moment stapt Alexandra naar binnen ……….en kiest de productie voor een open einde. Wordt vervolgd!
Natuurlijk, het wordt toch een uitje met z’n drieën, de productie zal dit wel een betere verhaallijn hebben gevonden dan de strijd te staken. Hoewel ik benieuwd was geweest naar de reactie van Alegandra als Walter en Corina hadden aangekondigd met z’n tweeën te gaan …….… Niettegenstaande de opruiende voice-over die de opwinding van het uitje op moet voeren, gebeurt er,  zelfs met de onderhuidse spanning, niets bijzonders.

Walter kiest er voor die spanning te benoemen en gaat vervolgens met Alexandra in gesprek. Het heeft iets aandoenlijks, zelfs in een geregisseerd gesprek waarin  Walter puntsgewijs opnoemt wat hij kwijt wil en zijn gesprekspartner niets mag zeggen, maar wel aantekeningen mag maken,  geeft Alexandra zich bloot. Niet letterlijk trouwens, de seksuele energie blijft nog even uit. Ze ontdekt dat ze bang is om over het hoofd gezien te worden en laat zich gelden met een té ervoor. Het brengt wederom begrip, dat is zichtbaar, maar of dat genoeg zal zijn voor Walter?

Aflevering 31

Het is, precies zoals verwacht, niet genoeg voor Walter. En het loopt, precies zoals verwacht, ook anders dan verwacht. Alexandra betaald Walter met gelijke munt terug en gaat met een puntenlijstje tegenover hem zitten. Dit gesprek luidt het einde van haar verblijf in, Walter maakt haar duidelijk dat hij geen gevoelens voor haar heeft en zich niet aangetrokken voelt tot haar. Alexandra reageert rustig, dit komt overeen met haar intuïtie en accepteert voorlopig het cadeau wat Walter haar geeft. Hij geeft haar een knuffelhond (dus van stof deze keer, niet de knuffel uit zijn standaard repertoire) vermoedelijk van een van zijn kinderen, om daarmee, als het nodig is, terug te keren naar het kleine, zachte meisje in zichzelf. Alexandra doet haar naam eer aan (betekenis: de afweerder der mannen, de beschermer’.) en  neemt in stijl afscheid. Ze verwijt Walter controlebehoefte, maar doet het zelf ook niet voor minder. Ze deelt her en der een sneer, overdekt met en tantrisch en verlicht sausje, uit, bepaalt haar eigen tempo en staat erop dat Walter haar bagage voor haar draagt en wenst hem geen nadere informatie te geven over wanneer zijn diensten nodig zijn. Ook dat moet blijkbaar ontwikkelen en ontstaan. Corina krijgt het ook nog te verduren en het mag geen verrassing zijn  dat Corina opgelucht ademhaalt bij het nieuws van het vertrek. En passant geeft Alexandra de knuffel aan Walter terug, zij heeft al twintig jaar een knuffel die met haar meegaat, toevalligerwijs ook een hondje  (iets wat Walter dus ook goed aangevoeld had, maar die credits krijgt hij niet) en een cadeau, slordig in  een tas verpakt, waarvan hij niet eens meer wist hoe het in zijn huis kwam, dat wenst deze dame niet. En…. Als Walter maar een beetje interesse had getoond, dan had hij van het bestaan van deze knuffelhond kunnen weten. Ze vertrekt in een air van gekwetste trots en rancune. Nu is het Walter die opgelucht ademhaalt, ook zijn intuïtie had het bij het rechte eind mbt Alexandra. Walter en Corina klaren op hun beurt de lucht in een air van salie en maken zich met een ritueel vuur op voor een nieuwe stap op de spirituele weg. En voor de nieuwsgierigen onder ons; Walter eindigt niet met Corina, is mijn  voorspelling.

Aflevering 32

Ach, het was ook niet moeilijk te voorspellen, Corina vertrekt inderdaad. Ze vertelt er over in de camera terwijl ze een kopje thee inschenkt en maakt wederom een  zeer stabiele  indruk met haar weldoordachte woorden. Walter heeft het misschien niet zo bedoeld, maar voor Corina stelt hij zich meer op als coach en mentor dan als partner. Het was fijn en prettig, ze heeft veel over zichzelf geleerd en een heerlijke en helende tijd gehad, maar het contact met Walter verdiept zich niet. Ze voelt een muur van afweer en geen speelse energie. Ook Alexandra had diezelfde mening en gevoelens en volgens Corina daagde Alexandra Walter daarin meer uit dan zij heeft gekund. Door de rancuneuze en snerende verpakking van Alexandra’s boodschap zouden we bijna vergeten dat het daarmee nog wel ‘waar’ kan zijn. Of ten dele waar. Andersom geldt namelijk ook; je kunt iets fantastisch brengen, maar het kan volledig ‘onwaar’ zijn.
Corina heeft haar conclusie getrokken en deelt deze conclusie met Walter. Zoals altijd als Walter iets aanhoort wat over hem gaat recht hij zijn rug, trekt zijn schouders op en blaast zich op. Nooit gezien? Let er maar eens op, ook in het gesprek met Alexandra is het overduidelijk.  Voor Corina maakt het niet meer uit of haar woorden een voedingsbodem vinden of niet, zij heeft haar lessen geleerd en vertrekt rijker dan ze is gekomen,  ze loopt ontspannen nog een eindje (levens)pad met Walter mee. Met een dans tot besluit en in opperbeste stemming, nemen de vrienden afscheid.

Aflevering 36

Walter komt nog 1x in  beeld en bevestigt wat ik in de eerste regels al schreef: “ze zien er beter uit dan hij had verwacht.” En: “een andere dame wordt op de looks afgewezen. “ Ook Walter realiseert zich nu dat uiterlijk voor hem veel belangrijker is dan hij dacht. Daar kan hij in de toekomst zijn voordeel mee doen. Ik vraag het met af; wellicht trekt hij als BN’er nu knappere vrouwen aan dan eerder, dus dat zou zijn voordeel (tijdelijk) bevestigen, maar als je het mij vraagt is het behoorlijk tegenstrijdig: een zelfbenoemde goeroe die het vooral van het energetische moet hebben  die de dames uit gaat zoeken  op uiterlijk? Het haalt zijn hele zorgvuldig opgebouwde goeroe-imago onderuit. Ik blijf erbij dat deze goeroe en coach wellicht meer reflectie nodig heeft (nee, geen ZELFreflectie, want die zelfreflectie bevestigt alleen het beeld wat hij al heeft) dan hij wil toegeven. Wat voor gewone, niet verlichte, stervelingen als Petri geldt, geldt ook voor Walter; ALLES BEGINT BIJ JEZELF.

Petri

Aflevering 9
Olaf heeft zijn eerste nacht achter de rug, hij is tevreden over zijn nachtrust. Petri is ook tevreden, Olaf is een stuk rustiger dan Hans en luistert veel beter. Het is aandoenlijk om te zien dat Hans zijn best doet, maar ook hier is een duidelijk maar voelbaar. Als je ’t mij vraagt gaat Hans het niet redden nu er een aanbidder is gearriveerd met iets minder praatjes. Volgens Petri heeft Hans last van een enorme bewijsdrang, flirten doet hij om zijn rivaal af te troeven en vergeet daarbij dat Hans niet anders heeft gedaan sinds zijn aankomst, eens een praatjesmaker, altijd een praatjesmaker.
Het is nogal een dreiging, als er beter in huis is (Olaf) dan kan Petri haar mannen zomaar wegsturen. Als de strenge en kordate directrice die ze is, is dat niet eens zo onwaarschijnlijk. De mannen krijgen ieder hun taak en zolang dat goed blijft gaan kunnen ze wel blijven denk ik.
De klassikale overhoring bij Petri wordt routine, tijdens de maaltijd wordt de heren het vuur aan de schenen gelegd. Petri wil dolgraag weten wat ze van haar vinden, dat is logisch. Zou het correctieboekje voor zelf nakijken ook ergens liggen of blijft Petri haar cijfers uitdelen?
Ondanks haar strenge houding en corrigerende houding bedoelt ze het goed en ze geeft Hans oprecht adviezen mee om te gaan fietsen. Het fietsen is haar welkom, zo kan ze even met haar dochter roddelen over de heren.
Hans vraagt zich af wat Petri zoekt. Wil ze echt een partner? De interesse in de mannen is er niet echt, ze wil graag weten wat de mannen van haar vinden en is duidelijk in haar correcties, maar het is onduidelijk wat zij van de mannen vindt.
Petri moet nog in gesprek met Olaf over de plakplaatjes. Maar dat is duur zegt dochterlief, om dat weg te laten laseren. Ik klapper met mijn oren, de mannen moeten dus blijkbaar echt gemodelleerd worden en hun huiswerk goed maken willen ze bij Petri door de ballotage komen.
Aflevering 15
Petri maakt het wel bont, ondanks de goede intenties jaagt ze beide mannen tegen zich in het harnas. Ook Olaf vertrekt, en wel nu. Petri is verbaasd dat het zo snel beklonken is, maar Olaf is een man met een missie, als het duidelijk is, dan is het duidelijk en dan sla je spijkers met koppen. Nog voor het ontbijt. En eerlijk is eerlijk, Petri wekt ook niet bepaald sympathie met haar onafhankelijkheidsverklaring. Een liefde mag alles in Nederland opgeven en moet zich in Frankrijk settelen, maar het bedrijf is van haar. Daar heeft hij zich niet mee te bemoeien. Zonder talenkennis, eigen netwerk of huis, is dit duidelijk een geval van ongelijk oversteken! Maar wie weet biedt de nieuwe galant nieuwe kansen, gepensioneerd fietsenmaker Toine met een eigen camper. Wie weet is dit de vrije vogel die naast Petri kan leven, want met haar leven, dat zit er nu en waarschijnlijk nooit niet in!

Aflevering 20
Petri heeft het zwaar, Toine lijkt vanaf de eerste minuut afgekeurd en  Petri commandeert dat het een lust is; ‘eet nou maar, dan praten wij wel’. De overgang van no-go Olaf die-toch-heel-erg-mee-viel- ook-met-plakplaatjes naar Toine de-favoriet-die-meteen-tegenvalt wordt haar teveel. Ondanks de kansen die ze Toine naar eigen zeggen geeft, lijkt het voor de kijkers thuis alsof ze alleen nog redenen zoekt om hem terug z’n bus in te sturen. Niets is goed; van de quote op de camper tot aan de orde in de camper, hij kan geen genade meer vinden in haar ogen.  In de auto vraagt ze wat hij wil eten, als Toine zegt alles te lusten en alles goed vindt, is dit geen bewijs van een gemakkelijke en inschikkelijke aard, nee, de beste man wordt beticht van besluiteloosheid. Hij kan gewoon  geen keuzes maken! Petri geeft hem een tekstboek opdracht:  Stel je bent alleen in Frankrijk en je ging wel eten, wat zou je dan eten. Toine voelt het belang van een goed antwoord en deelt zijn bewerkingsstappen bij deze redactiesom hardop; pasta heb ik al op, geen stamppot natuurlijk en komt tot een Lucky guess, mosselen? Petri reageert enthousiast, de opluchting spat van het scherm, een goed antwoord!
De vreugde duurt echter niet lang, een half uurtje later verzuimt Toine te betalen of te bedanken voor de koffie en in het ‘handboek volgens Petri’ is dat een doodzonde. Op tijd komen vindt Toine ook al niet van levensbelang, het restaurant wacht wel. Wat natuurlijk ook zo is, je kunt geen ijzer met handen breken.  Het irriteert Petri echter mateloos en als Toine dan ook nog verzuimt haar aan te kijken tijdens een toast, lijkt de maat vol. Dat Toine een weddenschap over een westside story song wint, maakt het ook niet makkelijker voor de zeer competitieve Petri. Voor de vorm maken ze een wandeling, met als klap op de vuurpijl een akkefietje over een planten app en daarna is het schluss.
Toine zelf vertelt ondertussen argeloos dat Petri een type is wat goed bij hem past, dat hij denkt dat het wel wat kan worden en dat ze het samen erg gezellig hebben. Hij voelt zich comfortabel en hij ziet duidelijk raakvlakken, zij vindt dingen leuk die hij ook wel leuk vindt. De boodschap van Petri dat zij en hij in twee werelden leven is aan Toine duidelijk niet besteed geweest. Die eer moeten we Petri geven, ze heeft goed ingeschat dat het hem niet duidelijk is geworden en dat een expliciete uitleg in de niet al te verre toekomst, nodig is.
Een kleine opleving in het humeur van Petri zorgt voor een goed begin van de dag, ze is zelfs genegen de camper van Toine te bekijken en vindt zowaar iets leuk, het houtwerk in de camper is erg mooi, volgens de grande dame van de correcties. Ze vindt het lijstje naast de deur en de etiketjes zelfs een  enorme schattigheidswaarde hebben. Ze is echt van plan haar best te doen. Tot ze het citaat achter op bus detecteert, met enorme halen met de rode pen wordt het citaat ‘druk bezig met het verbrassen van de erfenis van mijn kinderen! , op de minpunten lijst geschreven. Ze zegt’ mooi’ tegen Toine, maar rekent er ongenadig mee af in haar 1 op 1 gesprekje.
Op dag 1 zegt Petri dat ze doodongelukkig wordt van Toine en op dag 2 zegt ze hem, op niet mis te verstane wijze (de ene na de andere doodssteek voor hun contact volgt de andere op, het houdt niet op!) de wacht aan. Ze serveert er wel een drankje en een hapje bij, dat wel. En ze vraagt eerst hoe Toine het maakt voor ze de dolksteken met perfecte precisie plaats, wat goed bedoeld is, maar het in de praktijk alleen maar erger maakt. Voor de toekomst is een lesje slecht nieuws brengen misschien een  goed idee, met haar karakter en wensenlijstje in dit avontuur kan dat zomaar eens van pas komen.  Laidback Toine (om maar weer populair jargon te gebruiken) reageert gelukkig ontspannen en maakt zijn enige geslaagde grap; ik heb nog een flesje wijn van je tegoed! Zelfs Petri kan zijn humor waarderen, of is het de opluchting die spreekt? Hoe dan ook, haar favoriet vertrekt, nagekeken (of weggekeken) door de Brabantse docente, in zijn grijs beschilderde bus met de gewraakte quote achterop!

Aflevering 21 t/m 25
Nou, het lukt me niet om hier inspiratie van te krijgen deze week. Petri laat zich van haar petri-kant zien bij Thomas en ik zou denken dat ze in haar handjes mag knijpen met deze man. Maar dat heeft Petri nog niet helemaal door getuige de scherpe opmerkingen, de harde vragen en de kordate manier van optreden. Business as usual……….
Aflevering 26 t/m 30
Nieuwe kansen, nieuwe prijzen. Eens kijken of Petri mij kan inspireren deze week. De aflevering begint veelbelovend, Petri is (hoe kan het ook anders?) not-amused. Het begon ermee dat Thomas aan Petri vroeg of hij haar een kus mocht geven. Nee, natuurlijk niet Thomas, pas op! Een echte beginnersfout, Petri willen kussen is je hand overspelen, maar dat kan Thomas, die het goed bedoelde, natuurlijk niet weten. Maar goed, nee, is ook een antwoord en zo ver, zo goed. Tot zich diezelfde avond weer een akkefietje voordoet. Nadat Thomas zich vanmiddag in de keuken schuldig maakte aan een ongewenste vraag, waagt hij het nu om Petri’s comfortzone te gaan zitten. Veel te dichtbij, echt veel te dichtbij! Daar voelt mevrouw zich echt niet prettig bij.  Op zich is Petri best fysiek ingesteld, maar niet bij iemand die ze maar kort kent  en waarbij ze niet meteen vlinders voelt.
In Petri’s beleving is een comfortzone niet meer de psychologische toestand waarbij je je op je gemak voelt, controle hebt en weinig stress en angst ervaart, nee, de comfortzone is met een krijtje op de bank aan te merken. Of met afzetlint om de crime-scene aan te geven, dat kan ook.
Niet alleen de betekenis is een puntje van aandacht, ook de uitspraak van het woord comfortzone is aan discussie onderhevig. Comfort wordt uitgesproken als kom.vor, maar in de samenstelling is het volgens blabla.com toch echt kom-fort met een duidelijke -t aan het einde.  Op zich past dat prima bij de  pedante petri maar dan wel met een uitroepteken aan het begin, midden en eind: 

-  !KOM!FORT!  -
Om problemen in de nabije toekomst te voorkomen alvast een voorproefje van de relatietherapie die zeker nodig zal zijn als deze twee een setje gaan worden. Of voor de volgende kanshebber. Of, nou ja, voor iedereen eigenlijk die met Petri in zee gaat. Komt ‘ ie.
—————————————————————
De comfortzone (bron: internet)


De comfortzone is een psychologische toestand waarbij een persoon zich op het gemak voelt, controle heeft en weinig stress en angst ervaart. In de comfortzone is het leven voorspelbaar en is een constant prestatieniveau mogelijk. Het is de mentale ruimte waarin iemand zich op zijn gemak en niet bedreigd voelt, waar iemand meestal moeilijk uitbreekt en die door de buitenwereld vaak als beperkt wordt ervaren; comfortabel gevoel dat men niet graag opgeeft voor nieuwe, onbekende zaken. Dit is ook de plek waar je verveeld kan raken, kansen misloopt en minder snel nieuwe dingen leert. Wanneer we willen groeien, is het noodzakelijk om buiten je comfortzone te treden.
Het is van belang om je comfortzone te vergroten en dat doe je door naar je learning zone te gaan. Dat is de zone die je uitdaagt, je leert hier dingen die je eerder niet deed of leerde, maar ze zijn mogelijk. De volgende zone is de paniek zone, die uitdagingen zijn op dit moment te groot en te moeilijk voor je. Je kunt ontwikkelen en groeien door naar je leerzone te gaan, daar leer je nieuwe dingen die vervolgens weer zo vertrouwd voor je zijn, dat ze tot je comfort zone gaan behoren. In de leerzone ervaar je geen angst, maar ben je gefocust en ervaar je positieve emoties door het leren van nieuwe dingen.
Het kan best lastig zijn om je comfortzone (tijdelijk) te verlaten; ons brein staat namelijk van nature in de ‘bescherm en vermijd’ stand. Situaties die bij ons spanning, onzekerheid of andere negatieve emoties opwekken, gaan we vaak liever uit de weg en verzinnen daar een hele plausibele reden bij. Als je iemand nog niet zo goed kent en ook geen vlinders hebt, dan mag die persoon natuurlijk niet te dicht bij je op de bank zitten. En we maken onszelf ook nog wijs dat dat een algemeen geldende waarheid is; ‘dat begrijpt toch iedereen’.
Met deze 3 tips help je jezelf om uit de ‘vermijd’ stand te komen en zet je makkelijker de stap naar je leerzone:
Wees eerlijk tegen jezelf. Wanneer zich een uitdagende situatie voordoet en je gaat deze uit de weg, kijk dan eens objectief naar de reden daarvoor. Als je vindt dat de man naast je op de bank te dichtbij zit, zit hij dan écht te dichtbij? Of vind jij dit eng en gaat dit over jouw gevoel? Wanneer je inventariseert welke excuses je voor jezelf maakt en hier objectief naar kijkt, ontdek je wat de echte motieven zijn achter jouw keuzes.
Maak van een big deal een smaller deal. Er zijn vaak een paar dingen die we spannend vinden aan een situatie. Dat betekent dat er ook dingen zijn aan een situatie die we niet spannend vinden. Door daar op te focussen, maak je moeilijke dingen makkelijker voor jezelf. Je kunt bijvoorbeeld iedere avond een paar centimeter dichter bij elkaar gaan zitten. Als je dat een paar avonden doet, dan zit je voor je het weet bij elkaar op schoot!  In elke uitdagende situatie zijn er kansen om met één voet in je comfortzone te blijven. Herken deze kansen en maak er gebruik van.
Neem de stap. Uit je comfortzone treden betekent altijd een moment waarop je een drempel overgaat. Op het moment dat je de keus maakt om dit te doen, geef je jezelf een doel om naartoe te werken. Je hebt een eerste overwinning gemaakt op jezelf en kan je vervolgens gaan focussen op het behalen van succes. Probeer daarom je eerste ‘vermijd’ neiging te negeren en neem de keus om ergens voor te gaan. Deel het met anderen voor extra steun en deel dan niet dat je het niet oke vindt, of dat je het echt niet vindt kunnen. Deel wat je voelt en wat je gedaan hebt om in de leerzone te komen. Bespreek met vrienden wat je daarbij voelde. Wat jij voelde. Niet wat hij deed (of niet deed).
Groeien betekent vallen en opstaan. Uit je comfortzone treden kan daarom soms ook gepaard gaan met bepaalde ‘groeipijn’.
————————————————-
Thomas kiest voor de afwachtende aanpak bij de groeipijn van Petri, het is een beetje aftasten wat nu kan, en wat niet kan. Voor hij het weet zit hij weer in haar comfortzone te rommelen en dat is niet de bedoeling. Hij had zich geen zorgen hoeven maken, Petri heeft zich weer heerlijk in haar comfortzone verschanst, de overhoring in de auto is ouderwets scherp, oordelend en pijnlijk. Thomas vertelt dat hij de laatste jaren weinig op vakantie is geweest, hij had er geen behoefte aan. Petri weet dit zoals gebruikelijk bij te schrijven bij  de minpunten op haar lijstje. Het is belangrijk dat een man op vakantie gaat, ook als hij alleen is. Vijf jaar niet op vakantie gaan, is toch jammer van die vijf jaar. Een lesje omdenken zou ook geen overbodige luxe voor haar zijn. Zo maar even voor de vuist weg zou je namelijk ook kunnen denken: wat heerlijk, een man die geen geld gaat uitgeven aan dingen die hij niet leuk vindt, of geen behoefte aan  heeft. Een man die niet op vakantie gaat om het op vakantie gaan, maar een keuze maakt die op dat moment bij hem past. De beste man zelf vindt de overhoring overigens niet vervelend, handig juist, dan weten we tenminste of we op een lijn zitten. De beste man maakt echter nog wel een kapitale fout, net als alle andere mannen overigens; hij vraagt niet zoveel terug.


Maar….. het wordt steeds duidelijker wat Petri NIET wil. 

Dat biedt kansen, want als we weten wat niet, dan wordt ook duidelijk, wat wel. Tot zover hebben we:

  • -een man die niet op vakantie gaat, als single, kan echt niet.
  • Een man die te dichtbij op de bank zit, kan echt niet.
  • Een man die ongevraagd een boom snoeit waarvan ze had gezegd dat dat moest gebeuren….. kan echt niet.
  • Een man die tatoeages heeft, kan echt niet.
  • Een man die een sikje heeft, kan echt niet.
  • Een man die niet terugvraagt, kan echt niet.
  • Een man die niet aanbiedt de koffie te betalen op een  terras, kan niet hoor.
  • Een man die niet weten waar hij trek in heeft en alles goed vindt, kan  niet, van geen kanten.
  • Een man die de BB leuk vindt en daarbij wil helpen, kan niet, uitgesloten!
  • Een man met foute bumperstickers of teksten, kan zeer zeker niet.
  • Een man die te laat komt, nee, onmogelijk!
  • Een man die tijdens het proosten haar niet in de ogen kijkt, dat is een no-go.
  • Een man die weddenschappen van Petri wint, oei, minpuntje.


Met die punten in gedachten, wordt de profielschets van Petri’s man.


De man van Petri:

  • gaat op vakantie, hoe dan ook.
  • Zit op het uiterste puntje van de bank.
  • Doet alleen klusjes op verzoek en volgens de handleiding die Petri geeft.
  • Draagt geen sieraden, tatoeages en zeker geen sik.
  • Stelt de vragen uit het kruisverhoor 1 op 1 aan Petri terug.
  • Betaalt de koffie op een terras voor het hele gezelschap.
  • Weet precies wat hij wil eten en maakt dat ook duidelijk.
  • Doet alleen de werkzaamheden in de BB die Petri niet kan en waar zij om vraagt.
  • Heeft geen bumperstickers of foute teksten op zijn auto.
  • Bemoeit zich niet met de BB.
  • Kijkt Petri in de ogen tijdens het proosten.
  • Komt op tijd. Altijd.
  • Gaat geen weddenschappen met Petri aan.

Et voila, hier hebben we het winnende profiel. Alleen de compositie foto ontbreekt nog.  Ik zeg: wie belt Petri met het goede nieuws?


Het kruisverhoor in de auto is nog maar het begin, aan tafel doet Petri haar overhoring nog eens dunnetjes over. Haar BB heeft geen twee kapiteins nodig, dus als Thomas zich voorstelt dat hij haar daarmee mag gaan helpen, dan is het niet Montclar, maar Mon-klaar! Thomas blijft rustig en ontspannen als altijd en waardeert Petri’s scherpe vragen en conclusies, je kan maar beter weten waar je aan toe ben. Hij blijkt echter toch terug te kunnen vragen, op zijn beurt kaart Thomas casus comfortzone weer aan. Ik weet niet of dit de bedoeling van Petri was, maar hé, wie kaatst kan de bal verwachten.
Thomas vond het maar vreemd, zo dichtbij zat hij niet, niet dichterbij dan wanneer je samen in de auto zit. ‘Nou,’ reageert Petri beslist, ‘dat was best wel dichtbij hoor, zeker weten’. Aan de klank van haar stem te horen zit hier geen millimeter speelruimte. ‘Ik kende jou nog geen dag en ik vond dat heel fijn’, zegt ze en ze lijkt het te menen. (iets wat we van Petri nog niet op deze manier hoorden, dat gaat op mijn pluspunt lijstje). ‘En …. Daarvoor hadden we natuurlijk jouw vraag in de keuken’, ploetert Petri door, ‘en alles bij elkaar, vond ik het gewoon niet prettig.’ Petri scoort vervolgens nog meer punten op mijn plus lijstje, ik kan me er bijna toe zetten haar weer een beetje aardig te vinden, ze benoemt namelijk dat ze overheersend, dominant en juffrouw achtig belerend kan zijn. ‘Jij kan dat wel aan en jij kan wel tegengas geven,’ met dat ze het zegt bijt Thomas op een hard stukje vlees  of bot en spuugt het bijkans uit. Petri reageert voorspelbaar; ‘oh, wat onsmakelijk’ en draait haar hoofd weg. Thomas maakt excuses zich waarop Petri haar woorden waarmaakt over belerend zijn ; ‘is helemaal niet erg, als je de volgende keer maar een servetje gebruikt.’ Zegt de schooljuf beslist. Tja, je kunt de juf uit de school halen (en in een BB zetten), maar niet  de school uit de juf )
De echt kracht van een goed verhoor zit ‘em natuurlijk in het onverwachte, als je denkt dat je eraf bent en je weer ontspannen achterover leunt, op dat moment volgt ronde 2. Of 3. Of 4. Als je Petri heet.
Petri vervolgt haar verhoor met de vraag: wat vind jij aantrekkelijk in een vrouw?
Thomas, ‘allereerst dat ze aardig is voor de ogen. Heeft ze leuke groene jurkjes, heeft ze leuke hartjes om.’
'Vin je mij aantrekkelijk ?’ vraagt Petri door, met de nadruk op mij.
‘Ja’. Het antwoord thomas is snel en zeker.
‘Dank je wel.’ Keurt juf Petri het goed. ‘Dat vind ik sowieso een enorm compliment. Vind ik serieus.’ en glunderend neemt ze er nog een slokje wijn op.
‘Anders vraag ik niet of ik je mag kussen he.’ Waagt thomas de gok.
‘Weet ik niet,’ lacht petri, en legt een hand op zijn arm, ‘misschien vraag je wel aan iedereen ‘mag ik je kussen’.’
'Dat is ook heel naar om te horen, trouwens he’, reageert thomas snel een beetje scherp.
‘Wat’, vraagt petri ongelovig.,
'Dat ik zo’n type zou zijn die iedereen maar….’
‘Nee joh’, schudt P haar hoofd  ‘grapje, hallo, volgens mij begrepen we elkaars humor.’
Thomas geeft zijn gespeeld serieuze houding op en doet er lachend het zwijgen toe.
‘Even kijken, ik ben bijna door mijn vragen heen, stel gerust ook vragen tussendoor he.’
Thomas laat het zich geen twee keer zeggen en reageert opvallend snel: ‘Vind je mij aantrekkelijk?’
Petri schudt haar hoofd en zegt ‘dat vind ik moeilijk.’
‘Kijk’, zegt Thomas, ‘daar gaan we al’ en lacht erbij.
‘Nee, dat vind ik moeilijk’. Zegt petri.
‘Hoezo moeilijk ‘
‘Voor mij zit aantrekkelijkheid niet alleen in het uiterlijk'.
‘Nee, dat snap ik. Maar dat mag het hele plaatje zijn.’
‘Maar eh, jouw uiterlijk, vind ik op het eerste oog, niet aantrekkelijk. Das niet wat mij aantrekt. ‘
‘Hmm’, zegt T al etend.
‘Maar, ik ben natuurlijk ondertussen ook zestig en ik heb ondertussen geleerd dat je ook gewoon iets verder moet kijken. En als jij iemand heel leuk  vindt, om wat voor reden dan ook, dan ga je bij iemand ook aantrekkelijke dingen zien. We hebben het er over gehad ook he?’
‘Ja, ja,’ knikt thomas smakelijk etend.
‘Dus vraag jij mij nu, vind je mij aantrekkelijk qua uiterlijk, dan zeg ik nee, dat vind ik niet. ‘
‘Aha.’
‘Maar ik vind jou een ontzettend leuke man. Met humor, met een hele hoop leuke eigenschappen. En ik geloof serieus dat uiterlijk ook nog aantrekkelijk is en dat als je iemand echt leert kennen en je vindt iemand heel erg leuk, of je wordt er zelfs verliefd op, dan zie je vanzelf ook in het uiterlijk aangename dingen. ‘
De dag erna is alles koek en ei, het was een goed gesprek, het heeft niets aangericht. Het was goed voor Petri haar ego dat hij haar aantrekkelijk vindt, maar voor zijn ego niet goed dat zij hem niet aantrekkelijk vindt. Thomas moet maar eens uit de comfortzone (ja echt!!!) volgens Petri, hij moet maar vis leren eten. Het betere kneed-werk is begonnen, want Petri heeft nog een nieuwe testopdracht in gedachten, lekker met een boekje in de tuin. Lekker rusten. Dat is wat ze gaan doen. Eenmaal in de ligstoel spreekt haar gezicht geen boekjes, maar boekdelen, Thomas meent de stilte op te moeten vullen met praatjes en dat staat Petri echt niet aan. Thomas heeft het zelf niet echt in de gaten of prikt door Petri’s kritische houding heen; ‘we hebben nog geen onvertogen woord tegen elkaar gebezigd, dus dat is op zich wel, eh goed denk ik. Voor die twee dagen dat we nu bij elkaar zijn.’ Pas de probleme voor Thomas. Dat ie zich in een wespennest begeeft, dat heeft ie blijkbaar nog niet door!

Aflevering 33 (met kijkwaarschuwing, kijken  op eigen risico. iedere kijker kan hier schade door oplopen!)

Dat wespennest kan Thomas nu toch niet ontgaan, de montage van ‘een dag met Petri en Thomas’ is tenenkrommend gruwelijk en er zou een kijkwaarschuwing bij moeten worden gegeven! Ik stel een actie voor; red Thomas van Petri, en wel …… NU.
Wat het over Thomas zegt dat hij dit bedrag van Petri accepteert, dat weet ik niet. Enerzijds is hij echt relaxed en maakt hij niet de indruk dat hij over zich heen laat lopen. Anderzijds is zijn blijven echt niet te begrijpen. Maar oke, ik geef hem het voordeel van de twijfel, per slot van rekening krijgen wij listig gemonteerde beelden van het kunststukje van Petri te zien van, wat zal het zijn, 15 minuten of zo,  en zal Thomas over zo’n hele dag meer Petri zien dan wij te zien krijgen. Ik mag het hopen, want dit was weerzinwekkend. Ik som op:
Thomas reikt Petri een kopje koffie aan. ‘Zit er een zoetje in?’ Snerpt Petri, dat blijkt er niet in te zitten. Dat is een inkoppertje ‘je kent me nu al lang genoeg en  je weet nog niet hoe ik mijn koffie drink?’ Ook in de camera benadrukt Petri deze omissie: ‘Thomas weet nog niet hoe ik mijn koffie drink terwijl we toch al best veel koffie hebben gedronken.’ (Deze gaat op het lijstje, ik heb al geen zin meer om het NIET lijstje aan te vullen, ik houd het op de profielschets: de man  van Petri let op haar en voorziet in haar wensen zonder dat Petri er om vraagt.)
Petri spreekt Thomas aan op praten tijdens het ontbijt. Dat is tegen de regels en kan  niet.
Petri koppelt er meteen een lesje aan; Thomas heeft vanochtend wel het gewone geneuzel gebezigd tijdens het ontbijt, iets wat sowieso al niet kan want daar houdt ze niet van, maar hij heeft haar niets gevraagd. Als hij dan toch wil praten, dan had hij tenminste eens belangstelling kunnen tonen. Thomas reageert voor de camera op zijn bekende ontspannen manier, hij heeft inderdaad geen vragen gesteld, zo zit hij niet in elkaar en hij gaat ook zijn houding niet aanpassen. Punten voor Thomas!
Petri gaat er voor de camera nog wel even op door en bereidt de kijkers voor op een breekpunt (of een excuus om hem weg te kunnen sturen); dit vindt zij niet leuk.
Ook tegenover Thomas gaat ze hierop door en legt hem de reden van zijn beperkte repertoire aan vragen in de mond, is dit man-eigen? Vraagt ze hem scherp. Wanneer T bevestigend knikt en zegt ‘ja, dat kan’ valt ze hem scherp in de rede  ‘nou, dat vind ik te makkelijk, nou maak je je er van af.’. Het is ook nooit goed, zucht…..
Petri trekt haar conclusies en stelt ‘leerpuntje dus’ zonder vraagteken aan het einde. Thomas reageert snel ‘dat zijn er nogal wat deze week’. ‘HOezo, wat nog meer dan’ petri reageert ongeduldig en verbaasd. ‘Nou, de bedden’ begint Thomas. ‘NEE, dat telt niet mee, dat is praktisch’ Petri wuift zijn woorden weg, maar Thomas is nog niet klaar en zet door, ‘Koffiezetapparaat?’, ‘Nee, dat is allemaal niet belangrijk’ Petri reageert verontwaardigd, maar T is onverstoorbaar, ‘Nou, dan zijn dat praktische leerpuntjes’. Petri kijkt hem aan kan niets anders uitbrengen dan ‘OK’ en na een poosje ‘OK’. De conclusies druipen van haar gezicht en  het doek voor T valt zichtbaar. het is ergens jammer dat T die conclusies niet trekt, dat zou hem nog een hoop rode pennenstreken en deuken in zijn zelfvertrouwen van  en door  juf Petri bespaard hebben……
Petri zet de bloemetjes buiten, ze gaat helemaal los. Wanneer T haar helpt met het vullen van de plantenbakken moet hij een bak van een onmogelijke plek loshalen. Hij vraagt P’s hulp waarop P wél aan komt lopen om de bak aan te pakken maar het niet kan laten nóg een sneer uit te delen, als zij dit klusje doet, dan is er niemand om haar te helpen. Dat doet ze helemaal alleen. T verdedigt zich halfslachtig (slechte keus thomas) door te zeggen dat hij dit normaal ook niet doet. Petri duikt er bovenop, of Thomas thuis nooit planten verpot? Nee, T heeft thuis geen planten of bloemen, geen enkele. Petri spuwt vuur, een man  alleen die niet voor zichzelf zorgt, zonder planten, dat vindt ze niet kunnen. ‘Dat is zo ongezellig, dat vin ik niet leuk!.  De marteling is overigens nog niet voorbij, T vraagt onschuldig of ze de verschillende kleuren door elkaar heen wil zetten  of kleur bij kleur wil plaatsen? Petri geeft onomwonden haar mening; ‘nee, dezelfde kleuren bij elkaar.’ Dat het Thomas leuk lijkt om te mengen, sabelt ze neer ‘maar ik nie!’.
Thomas begint tijdens het verplanten te niezen, loopt zichtbaar vol snot en loopt rood aan. Hij merkt op dat hij blijkbaar allergisch is voor violen. ‘Aansteller’ sneert Petri hard. In het commentaar voor de camera voegt ze daar nog aan toe ‘Natuurlijk, is ie niet allergisch voor violen’. 
Ik kook en heb zin de tv uit te zetten en een klacht in te dienen! De beste man was zichtbaar allergisch en hoewel de aarde daar net zo goed debet aan kan zijn dan de violen, is dit voor mij zo herkenbaar en zo waar, ik kan het mens wel schieten. Nee, Petri is voor mij klaar, iets wat ik niet zo snel concludeer. Ik vind dit respectloos en kwetsend.
Het houdt echter niet op, T grapt tegen Victor de hond dat hij ‘het ook niet leuk vindt’. Madam springt er meteen bovenop; ‘Ook niet leuk? Wie vindt het dan nog meer niet leuk?’ T wijkt niet en wijst op de hond ‘kijk maar naar ‘em’. ‘Ja, vind jij het dan niet leuk?’ Ook P weet niet van wijken en hamert door ‘dit is toch leuk?, dit is toch leuk. Dit is toch leuk!’ ‘Ja’ knikt Thomas rustig, of het ironisch bedoeld is weet ik niet, maar ik mag het hopen!
P vraagt vanaf het balkon aan Thomas, die beneden in de tuin ligt, wat hij wil drinken. Hij wenst een glas water. P is genegen dat glas mee te brengen nadat ze: haar koffie heeft gedronken, zich heeft omgekleed in werkkleren en klaar is voor de volgende klus. Want het wordt nu ‘wel weer tijd voor een beetje actie’. Thomas kiest eieren voor zijn geld want in de volgende camerabeelden zien we hem met een glas water boven staan en loopt Petri nog met haar koffie in haar zondagse kloffie rond. Hij kan het Petri toch niet meer naar de zin maken, voor de camera wordt haar commentaar steeds venijniger, ze houdt niet van mannen die rusten, ze moeten in actie. Ze moeten vooral ook initiatief tonen. Thomas doet de klusjes die zij hem opdraagt, maar meer ook niet. Ik zie in gedachten een laurierboom, een withete Petri en een beteuterde Hans…..
Petri geeft intussen opening van zaken, blijkbaar stelt ze T op de proef; ze zou graag willen dat T een keer uitvalt ‘bekijk het maar met je grasmaaien’, het is jammer dat T het doorheeft, dan zou hij vanavond nog in veiligheid kunnen  stellen…. Ik vraag me af in hoeverre een cameraploeg een verantwoordelijkheid heeft, als je dit toch allemaal ziet en hoort gebeuren, moet je dan niet ingrijpen, is het niet voor Thomas’ veiligheid dan toch wel om niet medeplichtig te zijn????
Het slot kan kort, Thomas en Petri drinken in ijzige sfeer een borrel en Victor de hond biedt de broodnodige afleiding, Petri verwachtte tijdens de borrel de opvolging van haar instructies van vanochtend; Thomas dient haar vragen te stellen.

Ergens ben ik blij dat Thomas het niet doet, misschien heeft hij meer in de gaten dan  je op het eerste gezicht zou denken en vertikt ie het gewoon. Hij gaat per slot van rekening ook niet op vakantie als hij dat niet wil, hij weigert plantjes in huis te nemen of het leuk te vinden om die te verpotten, hij verstoord Petri’s zwijgzame ontbijtjes met gebabbel (en als hij er langer dan  een dag is, en dat is hij, kan hij heus wel weten dat Petri het liefst rust heeft in de ochtend) en hij babbelt erop los als Petri ondubbelzinnig laat blijken dat het siësta is. Hij geeft vast Petri de eer van de afwijzing en is dan ondertussen in  zijn nopjes.. we gaan het zien.


Het is mijn eer te na om op te geven, ik lijk meer op Thomas dan ik me bewust was, dus toch  nog de aanvulling  op de profielschets:
Petri’s man:
doet uit zichzelf een  zoetje in haar koffie
Stelt haar vragen
Vind het planten of verpotten van balkonplanten leuk, echt leuk.
Komt in actie zodra Petri dat ook doet en rust in stilte wanneer dat is wat Petri wenst.
Is nergens allergisch voor en als hij het is dan lijdt hij in stilte en laat niets merken.
Praat niet tijdens het ontbijt
Zegt zo  nu  en dan, wanneer Petri het wenst, maar wel uit zichzelf ‘rot op met je grasmaaien, doe het lekker zelf’.
Voert diepgaande gesprekken tijdens de borrel na een dag hard werken.

Aflevering 34

Het gesprek komt ook de ‘day-after’ maar moeilijk op gang, gelukkig maar. Dan kan dit de genadeklap worden. Hoe eerder hoe beter, wat mij betreft. Petri geeft Thomas op haar manier nog een kans om de juiste dingen te zeggen. Gespannen pulkt ze aan haar nagels en hanteert de metaforische rode pen met verve. Nog een paar minpunten op het lijstje en T is fini. Het begint al goed bij de koffie. Thomas onderneemt niet zoveel dingen in zijn eentje, op vakantie gaan, naar een brocante markt en alleen uit eten gaan, het zijn niet de dingen waar hij voor kiest. De afkeurende rode streep staat op P’s gezicht te lezen. Thomas houdt stand; ‘jij bent jij en ik ben ik’. Bij de lunch haalt Thomas het in zijn hoofd het brood op zijn eigen manier te snijden, dat had hij beter niet kunnen doen. Hij gokt verkeerd als hij P een aantal plakjes aanbiedt en hij waagt het nu om de olifant in de kamer te benoemen. ‘Ik heb jou volgens mij gister iets gevraagd, om er op te letten, als je het nog weet, weet je nog’, begint Petri haar inquisitie. ‘Omdat het voor mij iets is wat ik belangrijk vindt, maar ja, als je het niet meer weet, dan houdt het helemaal op he?’ Thomas speelt niet alleen de vermoorde onschuld, hij IS de vermoorde onschuld. Ook wanneer Petri hem het goede antwoord in de mond legt (ze wil dat T vragen stelt) kan T hier niets mee. Alle vragen in de wereld kunnen niet verbergen dat de vonk niet is overgesprongen tussen deze beide mensen. En alle vragen in de wereld hadden dat niet op kunnen lossen ‘dan kan je vragen stellen wat je wil, dan gaat dat ook niet komen’ volgens T. Thomas voelt en Petri denkt. Dat vat het verschil goed samen. Petri en Thomas doen even iets voor zichzelf en dan gaat het mes erin. Ik slaak een zucht van opluchting, dat werd tijd. Petri besluit na een slap wuifje richting Thomas die wegrijdt, dat als er dan toch nog een leuke man voorbij komt, hij meer dan welkom is. Ik betwijfel het. Mijn conclusie na 7 weken Petri is een andere; de profielschets mag in de prullenbak, de man die daaraan voldoet die bestaat niet. Het probleem (voor zover er een probleem is, er is alleen een probleem als Petri een man wil, als ze lekker single blijft is er niets aan de hand) zit in P en daar ligt ook het antwoord. Ik denk een paar jaar therapie en dan is Mon P klaar om die leuke man die voorbij komt lopen (zoals ze zelf graag wil) op te merken en LIEFDEVOL te ontvangen.

Martijn

Aflevering 7

Gelukkig zitten de twee op een lijn qua humor en eerlijk is eerlijk, de kameraadschap lijkt zo op het scherm wel net echt. Hoewel de kink in de kabel niet lang op zich laat wachten, op haar eerste dag zit Bianca moederziel aan het ontbijt. In steenkool engels bestelt ze in de kroeg/logies yoghurt met fruit en lepelt dat stil naar binnen. Wanneer veel later Martijn binnen komt vallen maakt hij geen geweldige indruk: alles is teveel, het is te warm, hij zweet zich ongans en  hij heeft nog werk te verzetten. In een notitieboekje krabbelt hij wat actiepunten en verdedigt zich in het daaropvolgende shot waarin hij tegen de camera spreekt. Hij heeft het druk en heeft nu eenmaal geen tijd om gastvrij te zijn!
Aflevering 8
Bij het ontbijt in aflevering 7 en in de herhaling in aflevering 8 (of is het een bewuste keus van de redactie om dit op deze manier te portretteren) is de spanning tussen Martijn en Bianca te snijden. Martijn heeft duidelijk moeite met zijn sociale vaardigheden in de vroege ochtend en is not amused als Bianca zegt dat een benzinetank wel zo nu en dan gevuld moet worden. Verdedigend merkt hij op dat hij het gisteren toch echt wel lang volgehouden heeft op een lege tank.
Martijn op zijn beurt vind ook iets van Bianca, ze praat veel en veel te veel. Zeker tijdens een voetmassage, dan hoor je stil te zijn. Gelukkig heeft ze het zelf door, we MOETEN ontspannen.
Het is een hele aardige lieve vrouw, waarna de hoofdletters te horen zijn MAAR…. Martijn heeft het er zwaar mee, er is geen klik en er is zeker geen wauw, zelfs niet een klein beetje.
Aflevering 15
Martijns inzet verdient geen schoonheidsprijs, was eerst Bianca het probleem en was Diana een veelbelovende en welkome afwisseling, nu moet ook Diana het ontgelden. Martijn maakt lijstjes, kijkt voetbal, schrokt zijn eten tussen de bedrijven door naar binnen, drinkt een biertje met vrienden en danst vooral niet. En ondanks dat Diana dat allemaal prima vindt en hem zelfs een zoentje op zijn wang komt bieden tijdens zijn Feyenoord obsessie, vindt Martin het maar helemaal niets. Ook Diana werkt hem op zijn zenuwen, ze claimt hem en dat voelt niet fijn. Het is te hopen dat hij dit snel uit gaat spreken naar dat lieve kind, tot over haar oren verliefd en na 20 jaar toe aan een relatie, gun je haar een betere man. Martijns ouderwetse vrouwbeelden doen haar geen recht. Er zijn Nederlandse mannen die met  hetzelfde vrouwbeeld die Thaise vrouwen naar nederland halen. Hij zit dicht bij het vuur, misschien moet Martijn het een stuk dichterbij huis gaan zoeken.

Aflevering 20
Martijn geeft Diana een kans en stelt een dagje uit voor en het blijkt een ondeugend uitje te zijn. Te ondeugend voor Diana die de penis van de houten vruchtbaarheidsolifant met geen vinger aan durft te raken, nou ja, 1 vinger dan. Het is koren op de molen van de toch al sceptische Martijn, ‘als ze dat, zeg maar, in het echt ook zo doet, nou dat mag wel wat steviger, om het zo maar eens te zeggen’.  Van de houten olifanten gaat het ongelijke stel naar de echte olifanten. Die laten zich  echter, net als de vlinders, niet zien. Een wild zwijn is dan een leuke bijvangst maar geen goed alternatief. Ondanks haar goede bedoelingen komt Diana meer en meer in Martijns irritatiezone.
Diana voelt de stemming bij Martijn goed aan, ze gaat een dag alleen op pad. Martijn kan in haar afwezigheid zijn beklag doen bij een vriend. Het resultaat daarvan laat zich niet moeilijk raden, Diana mag vertrekken. Martijn ziet haar geen bb runnen , hij merkt bij zichzelf dat hij een afstand bouwt en hij zal maar eerlijk zijn; hij vindt dat ze een zeer leuk gezicht heeft, maar de rest van Diana kan hem niet bekoren. Hij voelt zich fysiek niet tot haar aangetrokken, op z’n Rotterdams gezegd, hij kan het er niet op!  Dat ze ook nog een stukje van zijn aandacht wil, dat is druppel die de emmer doet overlopen. Workaholic Martijn laat het zo zeggen; ze zit nog niet op mijn schoot, maar dat zou ze wel willen volgens mij! Het zit Martijn mee, nog voor hij Diana vaarwel zegt (hij had geen zin in een drama, dat stelt hij liever uit tot morgen) arriveert een nieuwe date. Silvana arriveert terwijl Diana awol is en biedt nieuwe kansen. Nieuwe kansen om vaarwel te zeggen……. In het morgenlicht, pardon middaglicht, blijkt Silvana Martijn op een natuurlijke manier te irriteren terwijl ze niks fout doet, maar daarmee  in Martijns ogen ‘not done’ te zijn en Martin is er klaar mee. Tatoeages op onmogelijke lichaamsdelen, een piercing in de neus, Martijn is  ready and done en stelt dit afscheid niet langer uit. Silvana reageert rustig en redelijk en neemt nog diezelfde dag afscheid. Klasse hoor, als de reis naar Martijn langer is dan je verblijf!

Aflevering 21 t/m 25
Tamara arriveert en Diana vertrekt. Beiden met opgeheven hoofd en een eigen zeer te waarderen houding. Martijn heeft zich voor niets zorgen gemaakt om de reactie van Diana. Voor de zekerheid ging hij met haar koffiedrinken aan de overkant van de straat zodat de hulptroepen van ‘zeg-kaas’ heel dichtbij zijn. Niet nodig, absoluut niet nodig.
Tamara arriveert vrij snel daarna en weet te zeggen waar het op staat; gevangenissen in Nederland zien er beter uit dan deze slaapkamer, ik ben gek op stamppot, erwtensoep is lekker en frikandellen daar kun je haar voor wakker bellen. Culinair zit het alvast goed.

Aflevering 26 t/m 30
Martin doet echt zijn best en is zichtbaar gecharmeerd van de  sympathieke no-nonsens dame van wie ik de naam niet meer weet. (Tamara) Hij neemt haar mee naar het strand en de workaholic is opener dan  hij in deze serie ooit was. Op het strand ziet de dame haar kans schoon, ze stapt op een paard en galoppeert het strand op. En passant lijkt deze prinses op het witte paard ook af te stevenen op het hart van Martijn. Ze gunt hem zijn Feyenoord gekte en ‘vind het helemaal geweldig’. Martijn zweet meer dan ooit en is intens gelukkig, ook met het feit dat Tamara er is, een heel ding voor de afwerende Martijn in al zijn stoerdoenerij, Tamara leunt genoeglijk tegen hem aan en Martijns enige reactie voor de camera is een  verlegen lachend ‘ik weet niet wat er hier gebeurt’. Nou, dit beste Martijn, dit is wat we noemen; gevoelens……… Zoek maar op, onder de G. Of onder de T van Tamara.
Hij neemt haar mee naar een opvang van wilde dieren en het is voor het eerst dat hij er echt van lijkt te genieten. De twee hebben een fijne dag die tot ontboezemingen leidt. Tamara vertelt Martijn dat ze begin 2022 kanker kreeg en een heel zware en spannende tijd achter de rug heeft. De dag dat ze op het vliegtuig naar Thailand stapte, was de dag dat ze schoon was verklaard. Martijn reageert invoelend en gemeend. Hij is blij dat Tamara nu schoon is en ze een leven voor zich heeft. Opgeven doet hij niet, ‘doe es effe normaal,' zegt hij ronduit, ‘je bent schoon. Voor mij ben je niet ziek. Er is niets om over na te denken. Er staat niets in de weg.’ Met de prachtige zonsondergang op de achtergrond lopen ze in zalige onwetenheid het drama van hun liefdes ondergang tegemoet.


DRAMA IN DRIE BEDRIJVEN
Eerste bedrijf: HIJ


Camera gericht op Martijn aan tafel in ‘Say Cheese’. Zo nu en dan veegt hij met een zakdoekje zijn voorhoofd droog. Voor hem staat een biertje waar hij soms een slok van neemt, hij neemt regelmatig een trek aan  zijn sigaret en de peuken smeulen in de asbak voor hem.


“Ik voel me  gewoon ongemakkelijk nu bij haar. Ze zegt niets meer en alle sprankeling is weg. Kijk, ik wil best wel wat accepteren, maar ik moet eerst kijken of ik mijn  gevoel kan veranderen, het moet even indalen. Het moet rustig worden in mijn hoofd. Want zoals ik me nu voel dan voel ik me gewoon  k…u…..t…. Of nou ja, gewoon kut eigenlijk. Kijk, ik ben hier naar Thailand gekomen om het leuk te hebben, maar ik moet er keihard voor werken, die mensen hier hebben mij ook nodig. En als zij dat niet snapt, ik heb haar alles verteld, waar ze naar toe kon gaan en zo, maar als ze dat niet doet, ja, dan kan ik er ook niks aan doen. Ik ben dit avontuur aangegaan omdat ik het erg leuk vind en omdat ik hoop iemand te ontmoeten, maar om hier nou opgefokt zitten wezen, nee daar doe ik het niet voor. Dat ga ik niet doen hoor. Weet je, ergens klopt er iets niet. Er is iets met d’r en ze zegt het niet. In de auto heb ik het ook al gevraagd, ze zegt ‘niets…’ maar dat klopt niet. Ik ben gewoon boos nu, ik heb zitten huilen van boosheid, echt van boosheid. Ik ben  teleurgesteld, ook. Weet je…… ik zag erg naar Tamara uit en ik zie er nu erg naar uit dat ze weggaat. Voor een baan wil ik wel werken, weet je, maar voor de liefde niet. Voor de liefde niet. Ik heb beloofd om mezelf nooit te verloochenen, en ik weet niet wat dit is, en ik zat nog heel even te denken maar nee, ik ken het niet. Dan krijg je reactie en tegenreactie, daar heb ik geen zin in. Op een of andere manier heb ze me op m’n gevoel getrapt, ik weet niet waardoor, maar het voelt heel slecht. Dus sorry, het is wat het is. Er was gewoon geen  gesprek mee te voeren. Ik vraag me dan af, heb ik bepaalde dingen verkeerd gezien, of niet verkeerd gezien. Dat geeft mij ook het boze gevoel naar mijzelf toe, wat heb ik  over het hoofd gezien? Waarom is het geëscaleerd en waarom kan ik haar niet gewoon gedag zeggen? En dan denk ik ik heb hier een paar dames gehad en met twee heb ik echt geen romantische ideeën gehad  maar wel een ontzettend leuke tijd, en dan komt zij, en dan er was ook echt een klik, dacht ik, en dan tsjongejongejonge. Vind je eens een keer iemand leuk, en echt leuk, krijg je dit. Iemand niet gedag zeggen is ook niet leuk, maar ik kon het niet. Maar het doet me wat. Ik hoop in de toekomst ooit nog een gesprek met Tamara te hebben. Dit is absoluut geen fijn gevoel, en voor haar absoluut geen prettig weggaan. Ik had niet verwacht dat dit toch wel emotioneel toch wel zoveel dingen met je zou doen. Ik dacht dat ik vrij stabiel was, maar dit doet toch wel wat met me. Laten we hopen  dat de laatste dame een verschrikkelijk gezellig mens is en dan gaan we wel zien.


Tweede bedrijf: ZIJ
Camera gericht op Tamara. Ze zit op een muurtje, vlakbij het strand. Zonnebril in haar hand waar ze zo nu en dan mee speelt.


“Ik was gewoon moe, wat had ik nou gegeten die hele dag, ik denk zo’n drie happen rijst, ja daar red je het gewoon niet op he?. We konden wel ergens gaan eten, maar het is ook nog zo warm he, ja wat kun je dan eten. Dat lukt gewoon niet. Het was hartstikke donker toen we terugreden en Martijn moest zich concentreren zei die, en kon de weg niet goed zien, zelfs met de bril op. Dus ja, dat voelt dan ook niet echt fijn. Ja, ik dacht ook van laat hem maar lekker op de weg kijken, anders hebben we dalijk een een of andere Thai op de motorkap liggen, daar word je ook niet vrolijk van. Maar ja, dan word er in ene keer gezegd maar je bent stil. Zelf zeg je ook geen drie woorden in de auto, zelf zeg je ik moet me concentreren op de weg. Ja,  wat moet je dan. Wanneer doe je het goed en wanneer doe je het niet goed. ik hoor alleen maar werk en klanten, dat snap ik allemaal wel. En dan denk ik maar jij nodigt die vrouwen uit en dan heb je niet alleen een verantwoordelijkheid naar die klanten toe maar ook naar die klanten toe. Dat heb ik nu wel gemist en ook van ja, je lacht niet meer, je ogen sprankelen  niet meer. Nee natuurlijk niet, als het allemaal niet zo soepeltjes loopt, ja dan lacht niemand meer. Ik denk dat ik beter als klant naar Thailand was kunnen komen, dan denk ik dat ie misschien wel geluisterd had. Want schijnbaar luistert hij beter naar klanten dan naar mensen die hij zelf uitnodigt.
Nou ja, en als we dan thuis zijn dan is het van red je maar en dan zie ik Martijn gewoon de hele avond niet meer, nou ja, dat is gewoon  niet waar ik voor gekomen ben. Kijk, ik zit hier niet in Heerlen, ik ben hier ook voor het eerst. Hij heeft zijn aandacht nodig voor de mensen zegt hij dan, nou, ik ben ook een mens, en daar heeft hij geen aandacht voor. Nou ja en weet je, als hij dan vindt dat ik niet meer straal of dat hij niet weet of ik het naar mijn zin heb, dan moet ie maar zeggen dat ik moet gaan. Hij is degene die opgestaan is en heeft geroepen, stop hier maar mee. Dan denk ik, zo vaak ben je nog niet naar mij toegekomen en zo vaak heb je mij nog niks gevraagd, dan is het niet mijn ding nu. Als het niet zo is, als hij niet naar mij toekomt, dan ga ik gewoon lekker terug naar Nederland.
Ik heb een paar leuke dagen gehad en dat is leuk om op terug te kijken. Het olifanten  reservaat, het was superleuk, echt, daar moet ik echt voor bedanken. Maar als het nu zo is, dan is het nu zo.


Derde bedrijf: de volgende beelden worden zonder verstaanbare audio achter elkaar gemonteerd en met een dramatisch muziekje op de achtergrond  ontspint zich dit drama in drie bedrijven.

  1. Martijn en Tamara zitten aan tafel.
  2. Martijn staat op en beent weg.
  3. Tamara staat op en loopt naar haar kamer.
  4. Martijn hangt aan de stamtafel in zijn BB/kroeg.
  5. Tamara zit op het strand met telefoon.
  6. Martijn zit buiten in zijn  BB.
  7. Tamara loopt langs hem heen.
  8. Tamara loopt naar haar kamer, deur achter haar dicht.
  9. Tamara komt kamer uit met koffer loopt naar beneden.
  10. Tamara loopt langs Martijn die nog op dezelfde plek zit.
  11. Martijn kijkt naar Tamara.
  12. Tamara loopt weg, camera filmt haar rug.
  13. Tamara loopt met koffer uit beeld.


Het is net Romeo en Juliet, maar dan anders…………..


Aflevering 33

Martijn verheugt zich op een nieuwe gast en de gebeden van de domineeszoon worden verhoord; Simone doet haar intrede in zeg kaas. De beelden zijn teleurstellend gewoontjes, Simone is een sympathieke vrouw maar de chemie is op ons beeldscherm ver te zoeken. Misschien dat Martijn er anders over denkt, dat gebeurt wel vaker bij deze wat recalcitrante hardwerkende single, mijn blokje kaas is het in ieder geval niet.

Aflevering 34

Martijn is jarig en wordt in de ballonnetjes gezet, Simone heeft alles laten inzinken en heeft het idee dat ze er helemaal in past. Ze past in ieder geval aan de omstandigheden aan, ze blaast ballonnen vol liefde op en viert het feestje mee. De Martijn maakt na zijn verplichte afwezigheid, dat moet niet moeilijk voor hem zijn, zijn opwachting in Say Cheese en ziet zelfs nog kans een uitje met Simone tussen de bedrijven door te plannen. De vonken spatten er niet af en Martijn is eerlijk, eigenlijk heeft hij geen ruimte voor Simone. Zou hij haar in de kroeg in Rotterdam tegengekomen zijn dan had hij waarschijnlijk meer ruimte dan nu ze naar Thailand is gekomen. De ruimte wordt nog minder als Martijn een pakket uit Nederland ontvangt. Ondanks het koele afscheid weet Tamara hem te verrassen; dat ze een cadeau stuurt en wat ze hem stuurt, het ontroert Martijn allebei. I say;  to be continued………

aflevering 35

Een jaar ouder, een jaar wijzer. Martijn komt tot de conclusie dat hij dit avontuur startte omdat hij het leuk vond, maar nu weet hij het niet zo zeker meer. Is hij toe aan een relatie of gaat hij accepteren dat hij vooralsnog meer aandacht heeft voor de zaak en daar ook voor kiest. Hij gedraagt zich keurig naar Simone en handelt de laatste gesprekken, waarin Simone terecht kritische vragen stelt, netjes af. Na een  afrondend gesprek zeggen ze geen ‘kaas’ maar ‘gedag’.
Martijn weet het zo net nog niet, het zou kunnen zijn dat hij nog geen ruimte heeft voor een vrouw omdat hij haar niet de aandacht kan geven die ze verdient. Hij besluit zijn avontuur emotioneel, met tranen. En daar schaamt hij zich niet voor. Het lijkt erop dat na we na alle spiruwele avonturen de echte ontwikkeling en de echt stappen op ‘het pad’  bij de nuchtere Rotterdammer aantreffen. Wie had dat kunnen denken. Ik gok Walter en Joy niet…….

Debbie

Aflevering 7
Debbie ontvangt onverwacht haar tweede man, Cees met een C. Paul reageert gelukkig ontspannen en is al vertrouwd voor Debbie. Door de komst van Cees vindt Debbie Paul leuker dan eerder. Kees is voor haar abracadabra, onverstaanbaar. Kees’ gevoel in de kerk en de gevoelens van overledenen  die dat bij hem oproept wekt Debbies irritatie op. Daar heeft ze zoiets mee van ik sta meer met beide benen op de grond. Dat staat te ver bij mij vandaag. Eerlijk geeft ze toe dat ze het prima vindt, maar dat het op haar lachspieren werkt. Het zijn ook wel twee tegenstellingen; Paul is de droogkloot en Cees is mister feeling himself. Cees draagt prachtige schoenen, waar D zich wel in herkent, ook zij koopt daar voor haar zoon.
Aflevering 8
Paul blijft goed afsteken bij de eigengereide Cees. Paul gaat braaf mee naar de sportschool en loopt schijnbaar ongeïnspireerd zijn kilometers op de loopband, maar dat kan aan  het oog van de beschouwer liggen. Debbie is er best blij mee en waardeert zijn inzet. Dat Cees niet mee gaat is ‘helemaal goed toch’ maar toch …. 
Cees maakt zijn absentie goed met een date voor Debbie op eigen terrein. Voor hem ook op eigen terrein, hij dringt Debbie de wijn op waar ze niet zo voor open staat overdag en biedt haar een  schilderijtje aan. 30 tinten grijs is de titel, en toont zwarte en grijze strepen en een veeg rood. Cees heeft zijn conclusie al klaar, meteen na de video voelde hij de liefde en die heeft hij meteen bevestigd gezien. Tot zover Cees, Debbie zelf is maar matig enthousiast, aan wijn doet ze niet overdag, in de picknick heeft ze geen trek, maar gelukkig vindt ze het reuze geestig, dat scheelt.
Cees zelf interpreteert de reacties van Debbie heel anders, hij acht zichzelf een goede kanshebber en met maar 1 doel voor ogen probeert hij dan in 1 moeite door zijn rivaal af te troeven. Net als kemphaan Jan/Youp bij Marian in Portugal weet hij zijn conculega te overvallen met een wel heel ernstig gesprek. Hij informeert naar Pauls bedoelingen en lijkt niet helemaal gelukkig met diens antwoord; Paul wil blijven, als Debbie dat vraagt, voor de rest houdt hij zich enigszins op vlakte en Cees straft het in het shot met de camera meteen af ‘je bent hier maar met een doel en daar moet je voor gaan. Het hobbelpaard is ondanks alle consternatie wel bijna in orde, het hobbelt dat het een lust is. Debbie klimt er meteen op en test het paard. Erg dankbaar toont ze zich echter niet, het hobbelen mag dan in orde zijn, het beest hinnikt niet! Kordaat beent ze weg en maant de mannen tot nog betere prestaties.
Zo nu en dan  schemert er een scherp trekje in  Debbie door, of zou het oprechte belangstelling zijn. Wanneer Cees aangeeft dat hij soms wel en soms niet van rommel- markten houdt en niet van oude meuk van overleden mensen houdt, vraagt ze schijnbaar onschuldig  ‘voel je ze dan?’. Nee, antwoord Cees even onschuldig, het is muf. Op een buitenmarkt ruik je dat niet besluit Debbie standvastig.
Op de vraag of de mannen een instrument hebben springt Haantje de voorste Cees meteen in, ik heb een viool gehad. En ik denk erover een cello te kopen. Paul wacht zijn kans af en vraagt droogjes  'je hebt een piano gehad?’ En nog voor Cees kan antwoorden voegt hij er rustig aan toe ‘ik heb een piano gehad, maar dat helpt niet hoor. Hij scoort er een brede lach van Debbie. In vuur en vlam staat ze niet, maar de ontspannen en veilige houding zijn een goed tegenwicht voor Cees’ versierpogingen en al te directe aanpak. In plaats van Cees te waarderen trekt Debbie steeds meer naar Paul…. Het is het klassieke verhaal, wie het laatst lacht lacht het best.
Aflevering 15
Het afscheid van Cees liet inderdaad niet lang meer op zich wachten, een afscheid wat hij waardig doorstond en wat snel zijn beslag kreeg. Geen etentje meer voor Debbie, dat is de consequentie. Het spijt Debbie niet zo te zien, maar het maakt de timing wat ongelukkig. Lang kan Debbie niet van haar pas herstelde rust met Friends-zone Paul genieten, een nieuwe kandidaat dient zich aan. In een afzichtelijke snollenbak, ook wel genoemd rode cabrio, komt hij aangereden en slaat daarmee de plank al behoorlijk mis. E doet echt zijn best en  gooit alles in de strijd maar dat mag niet baten. Het wordt al snel duidelijk dat Debbie niet gecharmeerd is van dit offensief. Paul ondertussen vat alles kalmpjes als altijd op en behoudt zijn veilige plek in Debbies hart en huis.

Aflevering 20

Debbie onderzoekt haar gevoelens voor Paul. Verliefd is ze niet, maar….. na een boottocht waarin Paul in zijn eigen element is, bekijkt ze hem wel degelijk anders. Ook al zegt ze van niet, haar houding spreekt boekdelen. Leraar Duits wiens naam ik vergeten ben, oh ja Erwin,  heeft zijn eigen keuzes gemaakt en vertrok, ditmaal niet in een rode cabrio, maar in een taxi. Voor hij wegging gaf hij Paul goede raad en Paul maakt er dankbaar gebruik van, naast de gebruikelijke diensten die hij weggeeft, geeft hij nu zo nu en dan ook een knuffel weg. Het blijft niet onopgemerkt bij Debbie die de aanrakingen waardeert. Is Debbie er nog niet over uit, de gasten zijn dat wel en zeggen zonder uitzondering ‘tot volgend jaar’!

Aflevering 21 t/m 25
Ik heb moeite de pagina’s voor Debbie te vullen, al is ze nog zo kleurrijk en sprankelend, haar liefdesavonturen in haar BB zijn dat zeker niet.  Haar tweede moeder probeert het geheel nog een beetje jeu te geven en geeft moederlijk advies ‘dan moet je er even in knijpen’. Debbie reageert adrem en zegt ‘om te kijken wat er dan uitkomt’. Zelf werkt ze dit plan nog verder uit, misschien moet ze hem eens vol op de mond zoenen?
Paul vertrekt met gegronde redenen voor een paar dagen naar Nederland en Debbie neemt afscheid met de beloofde zoen op zijn mond, het wordt een stevige pakkerd. Nog steeds een zoen uit de vriendenzone, als je het mij vraagt, maar Paul is in zijn nopjes. Ook Debbies hart wordt ‘fonder’ door zijn ‘absence’, tenminste als je af mag gaan op het berichtenverkeer tussen die twee. Trots laat Debbie zijn berichten aan haar vriendin beluisteren en zegt trots ‘en dit is een uur later, lief he?!’. Of het echt op gaat bloeien tussen  die twee zullen we af moeten wachten, in ieder geval heeft Han recht op een afscheid. Het lukt Debbie niet om haar aandacht aan hem te geven. Hoe goed haar bedoelingen ook zijn en hoe schoon zij zelf ook is, dit verdient beslist geen schoonheidsprijs. Gelukkig heeft Paul Debbie op weg naar het vliegveld advies meegegeven. Als je langer zo doorgaat dan wordt fatsoen onfatsoen. Aldus geschiede, exit Han-die-een-ander-soort-vrouw-verdient. De arme man moet het ook bij het afscheid nog ontgelden, Debbie vraagt hem Paul de groeten te doen als hij die onderweg nog tegen mocht komen, tja, waar het hart vol van is……
Paul komt terug, zoals beloofd, en de thuiskomst is minder onstuimig dan door de fans van BB gehoopt. Een vriendschappelijke zoen in een vriendschappelijke sfeer en een iets vastberadener Paul zijn de opbrengsten van deze tussentijdse trip.

Aflevering 26 t/m 30
Paul waant zich veilig als  de heer des huizes en eigent zich een ochtendzoen toe die Debbie hem graag geeft. Hoe lang zal dat nog duren nu de laatste Adonis onderweg is. Debbie heeft in ieder geval haar twijfels, hoe lief en vertrouwd haar ‘Paulissie-m’n-alles’ ook is, verliefd is ze niet en die vlinders, die wil ze ook. Als ze op dit moment zou moten kiezen dan zou ze voor hem gaan, want ze is dan wel niet verliefd, maar helemaal niet is het ook niet.
Ze heeft hoge verwachtingen van  deze onbekende bekende……..
Temidden van de hectische voorbereidingen voor een trouwerij arriveert stunning Harry in the house. Debbie voelt zich fysiek tot hem aangetrokken, maar nee, Debbie is niet tevreden. Hij is te perfect. Een man van mijn leeftijd, single, nee, er klopt iets niet. Perfecte mannen willen perfecte meisjes en ik ben geen perfect meisje. Maar het mannetje blijkt ook niet perfect te zijn, hij heeft twaalf jaar geleden een relatie gehad met een goede vriendin van Debbie. Harry heeft geen idee wat er mis gegaan is, maar bezweert Debbie dat hij haar nu volledig heeft ingelicht. Debbie zou Debbie niet zijn en gaat het checken bij vriendin Annemarie.
Pas op, zegt vriendin A. Ontzettend aardige man, te aantrekkelijke mannen, op onze leeftijd, daar is vaak iets mis mee. Hij is niet alleen dandy, maar zou hij wel pittig genoeg zijn voor spicy Debbie?
Debbie gaat verhaal halen bij Paul en wil graag zijn mening. Zij vind hem amechtig en op zoek naar een vrouw. Hij ziet er verdomd goed uit. Dat kan leuk zijn maar kan voor mij ook teveel zijn. Paul maakt zich geen zorgen, maar hij is wel nieuwsgierig geworden en zoekt Harry op. Volgens Paul is het een beetje een vlinder en Debbie kijkt daar wel door heen. Hij voelt niet direct concurrentie. Wanneer Harry tijdens een lunch met z’n drieën vertelt dat hij een beetje Spaans kent en  geen hulp nodig heeft bij het lezen van de kaart, omdat hij een relatie met een Catalaanse heeft gehad, wisselen Debbie en  Paul een niet te missen blik. Die kan Harry ook niet ontgaan zijn. Als hij daarna over nog meer avonturen vertelt zegt Paul toch een beetje kattig; ‘en je bent twee jaar geleden gescheiden, dus je bent wel druk geweest.’ Nee, lacht H ontspannen, dat is 18 jaar geleden. Het valt ook Debbie op, ‘bitch, you bitch’, zegt ze tegen Paul, maar ze lacht erbij.
In het commentaar voor de camera blijkt haar ongenoegen wel, ‘ik vind P een beetje baldadig en recalcitrant en hij neemt H op de hak’ zijn haar woorden. Paul ziet er geen kwaad in, maar nee, Debbie besluit met ‘ik vond het niet helemaal gepast.' Debbie breidt haar research uit, ze gaat op internet zoektocht, ze is nieuwsgierig of hij wel voor haar gekomen is. Waar anders voor?? , vraag ik me af, met welke andere reden kom je helemaal naar Spanje om je op tv te laten vereeuwigen? In ieder geval, D gaat hem screenen op social media. Paul waagt zich niet aan negatieve opmerkingen over H,  maar beseft dat H meer competitie biedt dan de andere drie heren. Maar, ‘hij is goed gezelschap, laten we daar dan maar even van uit gaan.’ raadt hij Debbie aan, in every inch a gentleman die Paul.

Aflevering 31

Debbie is in dubio maar heeft weinig tijd daarover na te denken, een bruiloft slokt al haar aandacht op en dat is maar goed ook. Zo kan ze de minder positieve berichten van haar vriendin die Harry al beproefde even laten bezinken, want Debbie zelf is nog steeds wel gecharmeerd van deze adonis. Ze plant een uitje voor haar en Harry zonder Paul en zorgt ondertussen dat Paul met Harry en zonder haar, Harry ook kan keuren. Paul begint nu serieus te beseffen dat Harry een snaar bij Debbie raakt en wordt filosofisch, het pad der liefde is nu eenmaal kronkelig en wie gelooft dat het in een rechte lijn gaat die komt bedrogen uit.
Ik doe alvast een voorspelling; Debbie had een Harry nodig om te voelen dat ze wel degelijk liefde en verliefdheid voelt voor Paul. De ‘foute’ man is te nietszeggend en je krijgt er weinig hoogte van. Je voelt geen plezier of intensiteit. En laat Paul dan misschien niet de uiterlijke verpakking hebben van H hij heeft humor, Debbie kan met hem lachen, voelt zich veilig en  vertrouwd hem als haar beste vriend, dat zal ze meer waarderen dan de knappe buiten-bereik-Harry.

Aflevering 32

Harry heeft meer inhoud dan Debbie en Paul dachten, hij lummelde niet rond tijdens het opruimen na de bruiloft, maar bleek een schrijvershut voor Debbie te ontwerpen, wat een langgekoesterde wens van haar is,  dus  …… dat wordt penibel voor Paulissie. Maar Paul houdt zich kranig staande en gunt Debbie en Harry hun uitje en blijft betrouwbaar in huis aanwezig. Debbie kiest gewaagd en veelzeggend, ze kiest voor een date in het ‘piemel-bos’, een  park met allerlei erotische beelden. Harry houdt zich echter ook kranig staande en blijkt een rustige gesprekspartner te zijn. Tijdens de koffie na, uit Debbie haar twijfels; Harry is te perfect en zij is allesbehalve perfect. Harry ontkent rustig, maar niet te, hij is zeker niet perfect. Ik ken dit van een vroegere vriendin, een knappe blonde dame, met alles erop en eraan, geheel volgens het heersende ideaalbeeld. Het bleek eerder een vloek dan een zegen. Mannen haakten af, vonden zichzelf niet goed genoeg of durfden haar niet eens te benaderen. Debbie lijkt hier hetzelfde te doen en ik vraag me af of we haar het engelse gezegde onder de aandacht moeten brengen; don’t judge a book by its cover! Schrijf Paul niet af als hartstochtelijke en verliefde minnaar, omdat hij er uitziet als een kantoorklerk, en schrijf Harry niet af als een veilige en betrouwbare man omdat hij eruit ziet als een don Juan.

Aflevering 35

Wat Debbie denkt en voelt wordt niet heel zichtbaar, maar erg enthousiast is ze over Harry niet. Paul blijft aantrekken, hoewel ze toch over die fysieke aantrekkingskracht twijfelt. Harry is de vorige avond zonder welterusten te zeggen naar bed gegaan en Debbie ziet het als een teken, een slecht teken. Paul weet dat nog niet en is in de veronderstelling dat hij aan de bak moet. Hij bereidt zich tijdens een loopje met de hondjes voor op een krachtmeting met zijn knappe concurrent. Hij zoekt Harry meteen na dat loopje op voor een praatje-pot, hij kent natuurlijk het gezegde; keep your friends close, keep your enemies closer! Hij had zich de moeite kunnen besparen, Harry komt met de verrassende mededeling dat hij vandaag vertrekt! Debbie heeft hij nog niet op de hoogte gebracht, maar zijn besluit staat vast, er is geen sprake van liefde of een vonk die overspringt, en dat is waar hij voor gekomen is, basta!
Hij licht Debbie neutraal zakelijk in en Debbie is het ermee eens, het is nu tijd om te ontdekken of Paul een vonkje kan doen ontbranden, want ze is wel dol op hem! Of het genoeg is, dat zullen we zien in de slotaflevering……..  

Aflevering 36

Nou, nou, er zullen vast mensen zijn die nu van ontroering een traantje wegpikken. Bij die mensen hoor ik beslist niet. Het einde voor Paul en Debbie is nogal tam; Paul vraagt Debbie verkering en degelijk en bezadigd lopen  ze arm in arm hun gezamenlijke toekomst op het Catalaanse platteland tegemoet. Salud!