Schrijven deed ik altijd en overal. Dagboeken heb ik al van jaren en herwaarts. Ik hoorde soms dat dagboekschrijven niet nodig zou moeten zijn, het zou een teken van psychische onbalans zijn. Eigenwijsheid leert me het tegenovergestelde. Die jaren dat ik niet schreef leefde ik maar half. Niet schrijven is voor mij een teken aan de wand en ik leef op als ik de weg naar de pen (tegenwoordig de laptop) weer weet te vinden. Zoekend naar materiaal voor dit portfolio en eerder naar materialen voor een boek waar ik aan werkte, stuitte ik op vele, vele schrijfsels. Brieven, overpeinzingen, korte opstellen, verhalen en diverse schrijfoefeningen voor een boek of anderszins bevolken mijn huis. Het is lastiger een plek te vinden waar geen schrijfsels liggen dan wel! Zonder opgaaf van redenen, zonder overleg en zonder specifieke reden vul ik mijn portfolio van tijd tot tijd met schrijfsels aan. Heb je er plezier aan? Geniet ervan! Vind je het niks? Laat het lekker links liggen. Geschreven heb ik het toch al, het kan maar beter een plekje krijgen.